نیازها و فضاهای معمارانه در بازی درمانی کودکان بیش فعال

اختلال بیش فعالی / نقص توجه یکی از شایع ترین اختلال های روان شناختی دوران کودکی است، با سه ویژگی اصلی یعنی نارسایی توجه / بیش فعالی و تکانشگری توصیف می شود و بر ۳ تا ۷ درصد از کودکان اثر می گذارد. کودکان قادر به بیان احساسات و هیجانات خود نیستند،سرکوب بیان احساسات آنها به ویژه از نوع منفی آن بهداشت روانی کودک را بیش تر به خطر می اندازد.از این رو پیدا کردن راهی که کودک را قادر نماید به شیوه ای غیر از بیان کلامی هیجانات خود را بروز نماید کاملا ضروری به نظر می رسد.بازی ابزاری است که کودک به کمک آن خود را بیان می نماید و وسیله مناسبی جهت تخلیه هیجانات و ابراز خود می باشد. این تکنیک به کودکان اجازه می دهد مسائلی را که نمی توانند در محیط روزانه شان مطرح کنند در قالب بازی ارائه دهند و با هدایت درمانگر هیجانات مخفی خود را نمایان کنند. معماران در راستای نیاز جامعه بشری محیط را برای تعامل فرد با جامعه و محیط محیا می کنند. برای ساخت محیط های سازگار و متناسب با نیازهای ادراکی فرد، باید رفتار صحیح و دقیق از رابطه ی بین انسان و محیط بدست آید. هدف از این پژوهش دست یافتن به باید ها و نبایدهای ساختاری و فضای بازی درمانی مناسب، ویژه کودکان بیش فعال است. فرضیه پژوهش عنوان می کند که فضاهای شن درمانی،گل درمانی،موسیقی درمانی ،نقش درمانی، ایروبیک، بازی های افزایش تمرکز و توجه، بعنوان بازی های درمانی می توانند برای کودکان بیش فعال مطرح شوند .این پژوهش بر پایه تلفیق نظریات مرتبط با موضوع تحقیق در حوزه روانشناسی و معماری، از روش مصاحبه و تحلیلی استفاده شده است و فضاهای بازی درمانی مختص کودکان بیش فعال استنتاج گردیده است. نتایج تحقیق بر اساس مدل،تهیه اصولی معمارانه برای طراحی فضاهای بازی درمانی ، کودکان بیش فعال انجام گرفته است .

کلیدواژه ها:

بیش فعال ، بازی درمانی ، طراحی معماری ، روانشناسی ، لارستان