اثربخشی بازی‎درمانی دلبستگی محور بر حساسیت مادرانه و بازنمایی‎های منفی کودک از خود و مادر

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی بازی های درمانی دلبستگی محور با استفاده از روش پسخوراند ویدیویی بر افزایش حساسیت مادرانه و کاهش بازنمایی‎های منفی کودک از خود و مادر بود. بدین منظور ۲۵ زوج (۱۲ زوج در گروه آزمایش ، ۱۳ زوج در گروه گواه) مادر‎‎کودک (۳ تا ۵ سال) به روش در دسترس از سه مهدکودک و یک مرکز مشاوره در تهران انتخاب شدند و با ابزار رفتار مادرانه (پدرسون، موران و بنتو، ۱۹۹۹) و مجموعه داستان های مک‎آرتور (امد، ولف و اوپنهایم، ۲۰۰۳) ارزیابی شدند. روش پژوهش شبه تجربی با پیش‎آزمون‎‎پس‎آزمون و پیگیری بود. مداخله گروه آزمایش شامل هشت جلسه انفرادی و هفتگی به مدت ۶۰ دقیقه بود و مادران گروه گواه، بسته آموزشی متمرکز بر افزایش مهارت های شناختی کودکان را دریافت کردند. نتایج نشان دادند که بازی‎های درمانی مبتنی بر دلبستگی، حساسیت مادرانه را در گروه آزمایش به طور معنادار افزایش داد و بازنمایی های منفی کودک از خود و مادر نیز در گروه آزمایش کاهش معنادار یافت. یافته‎های پژوهش نشان دادند که به کار گیری بازی های درمانی با توجه به مولفه های نظریه دلبستگی می تواند در توسعه پایگاه ایمن در کودکان پیش‎دبستانی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

بازی‎درمانی دلبستگی محور ، حساسیت مادرانه ، بازنمایی های ذهنی