پیشبینی اختلال استرس پس از سانحه بر اساس پریشانی روانشناختی و رشد پس از آسیب در بازماندگان افراد قربانی کرونا ویروس(کووید-۱۹ )

هدف از این پژوهش بررسی پیشبینی اختلال استرس پس از سانحه بر اساس پریشانی روانشناختی و رشد پس از آسیب در بازماندگان افراد قربانی کرونا ویروس(کووید-۱۹بود). طرح پژوهش، کمی و از نوع همبستگی بودجامعه. آماری این پژوهش کلیه بازماندگان قربانیان کرونا ویروس مراجعه کننده به مراکز بهداشت محلات شهر نوشهر در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند. به این منظور تعداد ۳۸۵ نفر از این افراد با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری در دسترس(شیوه آنلاین) انتخاب شدند و به مقیاس نشانگان اختلال استرس پس از سانحه((MCCP کینی و همکاران((۱۹۸۸، پرسشنامه پریشانی روانشناختی کسلر((K-۱۰ کسلر و همکاران((۲۰۰۳ و سیاهه رشد پس از آسیب((PTGI تدسچی و کالهون((۱۹۹۶ پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین پریشانی روانشناختی و رشد پس از آسیب در بازماندگان افراد قربانی کرونا ویروس(کووید-(۱۹ با اختلال استرس پس از سانحه آنان رابطه معنادار وجود دارد .(P<۰/۰۱) نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۷۹/۸ درصد واریانس اختلال استرس پس از سانحه به وسیله پریشانی روانشناختی و رشد پس از آسیب تبیین میشود. یافته های این پژوهش نشان میدهد که پریشانی روانشناختی و رشد پس از آسیب نقش مهمی در پیش بینی اختلال استرس پس از سانحه در بازماندگان افراد قربانی کرونا ویروس کووید-۱۹ دارند.

کلیدواژه ها:

اختلال استرس پس از سانحه ، پریشانی روانشناختی ، رشد پس از آسیب ، کرونا ویروس کووید-۱۹