بررسی عملکرد پلی پروپیلن و پارچه کتان(cotton sheet)، به عنوان پالایشگر زیستی، بر تغییرات ترکیبات نیتروژندارآب، رشد و بازماندگی بچه ماهی کپور (Cyprinus carpio Linnaeus, ۱۷۵۸) در سیستم مدار بسته پرورشی

در طول مدت شش هفته عملکرد دو نوع بستر، یکی مصنوعی از جنس پلی پروپیلن و دیگری از کتان (پارچه کتانی)، به عنوان پالایشگر زیستی بر رشد و بازماندگی بچه ماهی کپور معمولی و کاهش آمونیاک کل دریک سازگان مدار بسته پرورش ماهی مورد بررسی قرار گرفت. در هر واحد آزمایش ۱۲ قطعه ماهی انگشت قد به میانگین وزن انفرادی۲۰/۰±۸/۳گرم وارد شد و لاروها به مدت ۴ هفته پرورش داده شدند. میزان ماندگاری ماهیان در بین تیمار ها اختلاف معنی داری را نشان داد(p <۰.۰۵). وزن انفرادی ماهیان در بستر کتان و بستر مصنوعی در پایان دوره اختلاف معنی داری را در بین تیمار ها نشان داد و به ترتیب در تیمار پارچه کتان و پلی پروپیلن به ترتیب۵۳/۰ ± ۱۹/۹ و ۳۸/۰±۷۹/۷ گرم بود. میزان غلظت نیتروژن کل، آمونیاک و نیترات اختلاف معنی داری را در بین دو تیمار در پایان آزمایش نشان دادند(p <۰.۰۵). آمونیاک کل در تیمارهای کتان و بستر مصنوعی به ترتیب ۰۰۲۱/۰۰۵/۰ و ۰۰۳۹/۰۰۵۴۵/۰میلی گرم در لیتر در پایان آزمایش بود. هدایت الکتریکی آب در طول آزمایش دارای تغییرات بود و در پایان آزمایش در تیمارهای حاوی کتان و پلی پروپیلن به ترتیب ۱/۳۲۹۷۰ و ۳/۵۱۹۰۰ میکروموس بر سانتیمتر رسید. این آزمایش نشان داد که امکان بکار گیری پراچه کتانی به عنوان بستر نشست باکتریایی در یک سازگان مدار بسته پرورشی ماهی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

پالایشگر زیستی باکتریایی ، بستر نشست ، پارچه کتانی ، سازگان مدار بسته ، کیفیت آب