اثربخشی درمان مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی بر بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی بر بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز بهزیستی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. نمونه ی آماری شامل ۳۰ نفر از زنان مطلقه به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (آزمایش و کنترل) جایگزین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی بهزیستی روانشناختی ریف ( ۲۰۰۵ ) استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آنالیز داده ها نشان داد که رفتاردرمانی بر بهبود بهزیستی روانشناختی در زنان مطلقه اثربخش بود

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیکی ، بهزیستی روانشناختی ، زنان مطلقه.