رابطه اضطراب و ادراک از تعارض والدین با رفتارهای خود آسیب رسان در دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین اضطراب و ادراک از تعارض والدین با رفتارهای خودآسیبرسان در دانشآموزان پسر دوره دوم متوسطه بود. با توجه به اینکه از نتایج این تحقیق مستقیما میتوان استفاده کرد بنابراین این پژوهش از لحاظ نوع تحقیق کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا میدانی و از جنبه روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. یافته ها حاکی از آن بودند که اضطراب و ادراک از تعارض میان والدین رفتارهای خودآسیب رسان دانش آموزان را پیش بینی می کنند. در مواردی که اضطراب در فرد شدت پیدا میکند، ممکن است تعادل روانی فرد را به هم بزند و زمینه رفتارهای خودآسیب رسان را در فرد شکل دهد. زیرا زمانی که فرد تعادل روانی ندارد، تصمیمات از روی درماندگی و خشم می باشد که این میتواند افکار رفتارهای خودآسیب رسان را در فرد ایجاد کند. همچنین نوجوانی که در خانواده خود بین والدینش درگیری و تعارض را مشاهده میکند با احتمال بیشتری دچار اختلالات روانی میشود. اکثر تحقیقات دلالت بر این دارند که آشفتگی هیجانی کودکان، به طور معنی داری با فراوانی تعارض، تعارض کودک محور، درگیری شدن آنها در تعارض و حل تعارض والدین مرتبط است و آشفتگی روان شناختی نوجوانان به خصوص رفتارهای خودآسیب رسان به طور معنی داری با تعارض والدین مرتبط است.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، ادراک از تعارض والدین ، رفتارهای خودآسیب رسان ، دانش اموزان پسر دوره دوم ، تحقیق کاربردی.