تاثیر ترکیبات تفلوبنزورون، هگزافلومورون و پایری پروکسی فن بر شاخص های تغذیه ای شپشه آرد، Tribolium confusum Duval (Col.: Tenebrionidae)

چکیده شپشه آرد Tribolium confusum Duval (Col.: Tenebrionidae) از جمله آفات انباری است که از لحاظ کمی و کیفی خسارت زیادی به آرد می رساند. در این تحقیق تاثیر ترکیبات تنظیم کننده رشد حشرات شامل تفلوبنزورون، هگزافلومورون و پایری پروکسی فن روی شاخص های تغذیه ای مراحل لاروی و حشره کامل شپشه آرد مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج اثر ترکیبات مورد مطالعه روی شاخص های تغدیه ای نشان داد که در غلظت های پایین ۶۰ و ۲۵۰ ppm ترکیبات پایری پروکسی فن و هگزافلومورون و در غلظت ۱۰۰۰ ppm ترکیب تفلوبنزورون دارای بیشترین تاثیر بر روی نرخ رشد نسبی و نرخ مصرف نسبی بودند. با افزایش غلظت ترکیبات مقادیر نرخ رشد نسبی و نرخ مصرف نسبی کاهش و مقدار بازدارندگی تغذیه افزایش یافت. ترکیب تفلوبنزورون در غلظت ۱۰۰۰ppm دارای پایین ترین درصد شاخص بازدهی تبدیل غذای بلعیده شده (۵/۶۱درصد روی حشرات کامل و ۵/۴۹ درصد روی لاروها) و بالاترین درصد شاخص بازدارندگی تغذیه (۹۲ درصد روی حشرات کامل و لاروها) بود. با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد که ترکیبات تنظیم کننده رشد حشرات می توانند به عنوان حشره کش های کم خطر برای کنترل شپشه آرد مورد استفاده قرار گیرند. واژه های کلیدی: تنظیم کننده رشد حشرات، تفلوبنزورون، هگزافلومورون، پایروپروکسی فن، شپشه آرد، نرخ رشد نسبی، نرخ مصرف نسبی، شاخص بازدهی تبدیل غذای بلعیده شده، شاخص بازدارندگی تغذیه