جداسازی و شناسایی فلور قارچی کشمش های عمده خراسان رضوی بر پایه ویژگی های مورفولوژیکی و مولکولی

کشمش میوه خشک شده انگور است که به صورت خام یا به عنوان یکی از اجزای تشکیل دهنده مواد غذایی در محصولاتی نظیر فراورده های پخت استفاده می شود. ایران یکی از صادر کنندگان اصلی کشمش در سال های اخیر محسوب می شود و کشمش ایران به کشورهای مختلفی صادر می گردد؛ ازاین رو اطمینان از کیفیت میکروبی و ایمنی این محصول از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از تحقیق حاضر بررسی فلور قارچی ارقام عمده کشمش در خراسان رضوی (پلویی، پیکامی و تیفی) است. به منظور جداسازی و شمارش فلور قارچی از چهار محیط کشت YGC، PDA، CA و DG۱۸ استفاده گردید. نتایج آماری نشان داد که آلودگی قارچی نمونه های کشمش تیفی بیش از دیگر نمونه ها بود. همچنین روش خشک کردن تاثیر معنی داری در میزان آلودگی قارچی نداشت. پس از خالصسازی ایزولههای جدا شده، شناسایی اولیه جدایههای حاصل به روش ماکروسکوپی و میکروسکوپی انجام شد. بر اساس نتایج بدست آمده جنسهای آسپرژیلوس، پنیسیلیوم به ترتیب فراوانترین قارچهای جدا شده از نمونههای کشمش بودند. به منظور شناسایی جدایه ها در حد گونه، قطعه bp ۶۰۰ از ناحیه Internal transcribed spacer ۵.۸SrRNA کپک ها به روش واکنش زنجیره ای پلی مراز تکثیر شده و پس از تعیین توالی در بانک اطلاعاتی NCBI مورد مقایسه و شناسایی قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده نمونه های کشمش حاوی گونه های مختلفی از جنس های آسپرژیلوس، پنی سیلیوم، رایزوموکور، موکور، آلترناریا و کلادوسپوریوم بود که در این میان آسپرژیلوس نیجر نیز بیشترین درصد فراوانی را به خود اختصاص داد.

کلیدواژه ها:

کشمش ، خراسان رضوی ، فلور قارچی ، جداسازی و شناسایی ، ویژگی های مورفولوژیکی و مولکولی