بهینه سازی اعمال نیروی گریز از مرکز جهت کاهش جذب روغن با استفاده از روش سطح پاسخ و الگوریتم ژنتیک

قسمت عمده ی جذب روغن در مرحله سرد کردن فرآیند سرخ کردن صورت می گیرد و ناشی از جذب روغن چسبیده به سطح محصول سرخ شده در اثر ایجاد خلاء درون محصول می باشد. در این پژوهش از اعمال نیروی گریز از مرکز در مرحله سرد کردن محصول سرخ شده به عنوان عاملی جهت زدودن روغن چسبیده به سطح استفاده شد. جهت بهینه سازی دور نیروی گریز از مرکز (۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ دور بر دقیقه) و زمان اعمال نیروی گریز از مرکز (۲۰، ۵۰ و ۸۰ ثانیه)، دمای سرخ کردن (۱۴۰، ۱۷۰ و ۲۰۰ درجه سانتیگراد) و زمان سرخ کردن (۴، ۶و ۸ دقیقه) از روش سطح پاسخ استفاده شد. بهینه سازی فاکتورها با توجه به خصوصیات کیفی محصول نظیر محتوای روغن، محتوای رطوبت، پارامترهای رنگی و بافت محصول صورت گرفت. در ادامه ضرایبمدل بدست آمده از روش سطح پاسخ، با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک بهینه شدند و مشاهده شد که داده-های آزمایشی با مدل بهینه شده با الگوریتم ژنتیک، در مقایسه با مدل های روش سطح پاسخ برازش بهتری نشان دادند. در این مطالعه شرایط بهینه برای انجام پس تیمار ۳۰۰دور بر دقیقه به مدت ۸۰ ثانیه و سرخ کردن در دمای ۱۸۰-۱۷۵ درجه سانتیگراد به مدت ۸-۷ دقیقه بود.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، بهینه سازی ، جذب روغن ، سرخ کردن ، روش سطح پاسخ