تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر تاب آوری و سازگاری نوجوانان با معلولیت جسمی

مقدمه: معلولیت عبارت است از ناتوانی در انجام تمام یا قسمتی از فعالیتهای زندگی فردی یا اجتماعی که به علت وجود نقصی مادرزادی یا عارضهای در قوای جسمانی و روانی اتفاق میافتد. تاثیری که معلولیت بر وضعیت اجتماعی/  روانی فرد بر جای میگذارد غیر قابل انکار است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری و تاب آوری نوجوانان با معلولیت جسمی بود. روش: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه نوجوانان با معلولیت جسمی شهرستان شیروان در سال ۱۳۹۴ می­باشد. نمونه آماری این تحقیق شامل ۳۰ نفر از نوجوانان  با معلولیت بود که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند، سپس به طور تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل جایگزین گردیدند. ابتدا هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند و سپس گروه آزمایش آموزش های مرتبط به مهارتهای زندگی را طی ۹ جلسه ۱/۵ ساعته دریافت کرد. در پایان دوره آموزشی، هر دو گروه مجددا مورد پس آزمون قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش مهارتهای زندگی بر میانگین نمرات سازگاری و تاب آوری نوجوانان با معلولیت جسمی در پس آزمون تاثیرگذار است (۰/۰۵P<). نتیجه گیری: یادگیری مهارتهای زندگی میتواند نقش تاثیرگذاری در موفقیت و سازگاری در زندگی داشته باشد. کودکان با معلولیت ممکن است نتوانند بسیاری از این مهارتها را بدون آموزش بیاموزند، بنابراین لازم است تا این مهارتها را به صورت مستقیم به آنها آموزش دهیم تا از آن طریق بتوانند بر چالشهای زندگی غلبه کرده و موفقیت بیشتری به دست آورند.

کلیدواژه ها:

life skills ، resiliency ، adaptation ، adolescents with physical disabilities ، مهارت های زندگی ، تاب آوری ، سازگاری ، نوجوانان با معلولیت جسمی حرکتی