اثر آب شکن محافظ قائم بر آب شستگی دماغه اولین آب شکن

از روش های متداول ساماندهی و کنترل فرسایش کناری رودخانه استفاده از آب شکن است. آب شکن با هدایت جریان به سمت محور رودخانه، از ایجاد جریان قوی در طول ساحل جلوگیری کرده، مانع فرسایش ساحل رودخانه می شود. از سوی دیگر الگوی جدید جریان باعث فرسایش (آب شستگی) دردماغه آب شکن می شود. آب شکن ها معمولا به صورت چندتایی ساخته می شوند و پایداری آن­ها بستگی زیادی به پایداری اولین آب شکن  دارد. در این مقاله پیشنهاد شده است که برای حفظ پایداری اولین آب شکن در یک مجموعه آب شکن (چهار عدد) از یک آب شکن کوتاه تر (محافظ)، که به صورت عمود بر جریان در بالادست اولین آب شکن قرار می گیرد استفاده شود. بر اساس انجام آزمایش ها در فلوم آزمایشگاهی از لحاظ هیدرولیکی پارامترهای بی بعد  (نسبت طول آب شکن محافظ به طول اولین آب شکن)،  (نسبت فاصله آب شکن محافظ به طول اولین آب شکن) و شرایط هیدرولیکی جریان با معرفی  (نسبت عمق جریان بالادست به طول اولین آب شکن) در مصالح با قطر متوسط d۵۰=۰.۱۹  میلی متر، مورد مطالعه قرار گرفت. تحلیل آماری نتایج آزمایشگاهی، مدلی را برای پیش بینی آب شستگی نسبی در دماغه آب شکن اصلی ارائه می دهد. با استفاده  از این مدل افزایش نسبی آبشستگی در دماغه اولین آب­شکن با افزایش نسبی عمق آب بالادست به طول آب­شکن محافظ و فاصله آن از اولین آب­شکن نسبت مستقیم، ولی با افزایش نسبی طول آب­شکن محافظ به اولین آب­شکن نسبت معکوس  دارد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، فرسایش کناری ، فلوم ، مصالح ریزدانه ، مهندسی رودخانه