هندسه و جنبش شناسی گسل عطاری در جنوب خاور البرز مرکزی
محل انتشار: فصلنامه علوم زمین، دوره: 27، شماره: 108
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 267
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GSJ-27-108_021
تاریخ نمایه سازی: 3 بهمن 1400
چکیده مقاله:
گسل عطاری گسلی موربلغز است که طول نقشه برداری شده آن در حدود ۲۰ کیلومتر و ادامه شمال خاوری و جنوب باختری آن پوشیده است. با این حال در شمال کویر چاه جام گسلی شکل گرفته است که میتوان آن را ادامه شمال خاوری گسل عطاری دانست. بررسی تصاویر ماهوارهای نشان میدهد که سامانه گسلی میامی به طرف جنوب باختر تا شمال کویر چاه جام تداوم دارد. بنابراین می توان پیشنهاد کرد که این سامانه در شمال کویر چاه جام به گسل عطاری میپیوندد و با احتساب قسمتهای از گسل که پوشیده ترسیم شدهاند؛ درازای گسل عطاری به حدود ۱۲۷ کیلومتر میرسد. در شمال باختر گسل عطاری هم گسل پیغمبران وجود دارد که بیشنیه جابه جایی روی آن تا حدود ۴ کیلومتر گزارش شده است. گسل پیغمبران به طرف باختر به گسل سمنان متصل می شود. از این رو با وجود اینکه گسل عطاری جابه جایی زیادی نداشته و به طور عمده سنگهای آتشفشانی ائوسن را بریده است؛ لیکن از پیوند این گسل با گسل های پیغمبران، سمنان و سامانه گسلی میامی یک سامانه گسلی بزرگتر شکل میگیرد که میتوانسته است به عنوان مرز بین ایران مرکزی و البرز عمل کند. همچنین با توجه به اینکه گسل عطاری در جنوب خاوری البرز مرکزی و با شیب زیاد (°۷۵-۶۰) رو به جنوب- جنوب خاور قرار گرفته است؛ به نظر میرسد که گلساخت مثبت که عموما یک چهارچوب کلی برای البرز مرکزی در نظر گرفته میشود؛ در این قسمت از البرز شکل نگرفته است. مطالعات همچنین نشان میدهند که یک جنبش چپ بر به دنبال حرکت رو به باختر خزر جنوبی در سنوزوسیک پسین روی گسل عطاری پدیدار شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیر نعیمی
کارشناسی ارشد، گروه زمینساخت، سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
محمدرضا قاسمی
دانشیار، پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
محمدرضا شیخالاسلامی
دانشیار، پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
ابوالفضل حاجیحسینی
کارشناسی، گروه چینه شناسی، سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :