تعیین موقعیت جنبشی بخش باختری پهنه ی گسلی میامی - البرز خاوری– بر پایه شواهد آزمایشگاهی

در بخش باختری پهنه گسلی میامی به عنوان مرز دو پهنه ساختاری ایران مرکزی و بینالود، به دلیل اینکه تغییرات راستای گسل میامی بیشتر در زیر پوشش آبرفتی و یا بلوک های جابه جا شده سنگی پنهان مانده است، مشاهدات طبیعی جزیی و محدود به تنهایی پاسخگوی ابهاماتی چون تاریخچه دگرریختی و تکوین پهنه نیست. در این پژوهش برای آسانی دسترسی به واقعیت زمین ساختی موجود، مدل سازی تجربی در قالب ۵ نوع آزمایش با ترکیبی از تنش های برشی راست گرد و چپ گرد با فشارشی در شرایط تغییر زاویه مرزهای گسلی پهنه مورد مطالعه انجام شد. بر پایه نتایج این پژوهش، شواهد حاصل از آزمایش با سازوکار اعمال تنش از نوع امتدادلغز راست گرد با مولفه فشارشی همانندی زیادی با شواهد صحرایی بخش باختری پهنه گسلی میامی از جمله چین ها، برش های ریدل، هندسه و خم های گسلی و موقعیت دوپلکس های گسلی دارد. جنبش ایجاد شده با سازوکار برش ناهم محور راست گرد با مولفه فشارشی، توزیع دگرریختی منطقه را بر عهده دارد. این مدل آزمایشگاهی، بینش مناسبی از نوع و تاریخچه دگرریختی را فراهم کرده است؛ به طوری که بر پایه آن می توان ادعا کرد که بخش باختری گسل میامی در اثر برش ناهم محور راست گرد با مولفه فشارشی دگرریخت شده و چرخش حاصل از این برش، روند ساختارها را در زمان های مختلف تغییر داده است.

کلیدواژه ها:

مدل سازی آزمایشگاهی ، دگرریختی ناهم محور ، همگرایی مورب ، گسل میامی ، البرز خاوری