شفقت به خود و بهزیستی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه وعادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه شفقت به خود و بهزیستی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه و عادی بود. روش پژوهش علی- مقایسه ای بود و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان ۱۲-۱۰ساله دارای اختلال یادگیری ویژه شهر تبریز تشکیل می دادند که در مراکز اختلال یادگیری در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ مشغول به تحصیل بودند. از بین این دانش آموزان ۴۷دانش آموز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه عادی نیز شامل ۶۰ دانش آموز عادی بود که از بین چند مدرسه به منظور مقایسه با گروه همتا و با روش تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های شفقت به خود (فرم بلند) نف و پرسشنامه بهزیستی تحصیلی (فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و اسکافلی ؛ درگیری تحصیلی سالملا- آرو و همکاران و ارزش مدرسه نیمیویرتا جمع آوری و از طریق تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA) نشان داد که میانگین نمرات دانش آموزان عادی در متغیر شفقت به خود( جز در مولفه های انزوا و قضاوت در برابر خود) و بهزیستی تحصیلی(جز مولفه فرسودگی ) نسبت به دانش آموزان اختلال یادگیری به طور معنی داری بیشتر بود( ۰۵/۰ p<). ولی در دو مولفه اشتراک انسانی و همسان سازی افراطی تفاوت معناداری بین دو گروه نشان داده نشد(۰۵/۰< p).

کلیدواژه ها:

شفقت به خود ، بهزیستی تحصیلی ، اختلال یادگیری ویژه