بررسی سازگاری اجتماعی کودکان و نوجوانان مصروع(۱۸-۱۲ سال) شهر اصفهان در سال ۱۳۸۴

صرع از جمله بیماریهای مزمنی است که جنبه های مختلف سازگاری اجتماعی افراد مصروع را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این پژوهش سنجش سازگاری اجتماعی کودکان و نوجوانان مبتلا به صرع ۱۸-۱۲ ساله در شهر اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی و جامعه آماری کلیه کودکان و نوجوانان مصروع مراجعه کننده به کلینک نور شهر اصفهان در سال ۱۳۸۴ را شامل بود. حجم نمونه ۶۱ نفر بود که برابر با جامعه آماری است. ابزار گرد آوری داده ها در این پژوهش دو پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا (زیر مقیاس سازگاری اجتماعی) بود. داده های پژوهش از طریق روش آماری t تک متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمره سازگاری اجتماعی کودکان و نوجوانان مصروع شرکت کننده در پژوهش در مولفه نقشهای اجتماعی (۸۷/۳) بزرگتر از سطح متوسط (۳) بود، اما میانگین نمره آنها در دیگر مولفه های سازگاری اجتماعی [مهارتهای اجتماعی (۵۵/۲)، علائق ضداجتماعی (۲۲/۲)، روابط خانوادگی (۸۹/۲)، روابط اجتماعی (۹۳/۲)، روابط مدرسه ای (۷۶/۲)] کمتر از سطح متوسط (۳) بود. بر اساس یافته های به دست آمده می توان اذعان داشت که کودکان و نوجوانان مصروع در رفتارهای مربوط به نقشهای اجتماعی و دوری از رفتارهای ضداجتماعی سازگاری اجتماعی مناسبی دارند، ولی در رفتارهای مرتبط با مهارتهای اجتماعی، روابط خانوادگی و برقراری رابطه مناسب با دیگر اعضاء خانواده، روابط مدرسه ای و روابط اجتماعی با مشکل مواجه شده و سازگاری خوبی ندارند.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، صرع ، کودکان و نوجوانان (۱۸ ، ۱۲ سال)