تدوین استراتژی های توسعه پایدار فضایی در شهرهای کوهستانی (مطالعه موردی: شهر رینه، بخش لاریجان شهرستان آمل)

شهر به عنوان یک پدیده پویا در گذر زمان دچار تحولات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی - فرهنگی و سیاسی می شود. این تحولات نیاز به برنامه ریزی یکپارچه و انعطاف پذیر را ضروری می سازد. برنامه ریزی استراتژیک، فرایندی مشارکتی و خلاق جهت بهبود عملکرد و اطمینان از وضعیت آتی شهر است. هدف این پژوهش شناخت وضع موجود شهر رینه لاریجان و تدوین استراتژی های توسعه شهر در برنامه های آتی است. روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی است و جزو تحقیقات کاربردی به شمار می رود. آمار و اطلاعات از منابع اسنادی - کتابخانه ای و روش پیمایشی به دست آمده است. جهت شناخت وضع موجود از مدل سوات استفاده شده و پس از تدوین استراتژی های توسعه شهر، با استفاده از شاخص های مدل ACEPTو VIKORبه اولویت بندی استراتژی های توسعه آتی شهر پرداخته شد. برای ارزیابی اهمیت استراتژی ها نیز، نمودار موقعیت فضایی آنها در موقعیت های چهارگانه ترسیم شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد با توجه به پتانسیل های بالای شهر رینه، برنامه ریزی در زمینه حفاظت از محیط طبیعی و سرمایه گذاری در بخش های گردشگری و کشاورزی می­تواند به افزایش درآمد سرانه شهر و شهروندان کمک نماید. همچنین با رعایت ضوابط و مقررات ساخت و ساز در حریم شهر و بهسازی بافت های فرسوده می­توان از گسترش سریع و بدون برنامه شهر جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی استراتژیک ، توسعه فضایی ، رینه لاریجان ، مدل ACEPT ، مدل VIKOR