تعیین شاخص های آزمایشگاهی کیفیت دانه های سویای پرچرب اکسترود شده در سه دما و همبستگی آنها با عملکرد رشد جوجه های گوشتی

به منظور تعیین شاخص های آزمایشگاهی کیفیت دانه های سویای پرچرب اکسترود شده در سه دمای ۱۴۵، ۱۵۵ و ۱۶۵ درجه سانتیگراد و ارزیابی همبستگی آنها با عملکرد رشد جوجه های گوشتی، دو آزمایش طراحی گردید. در آزمایش بیولوژیکی، تعداد ۱۴۴ قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه به ۱۲ گروه شامل ۳ تیمار در ۴ تکرار ۱۲ قطعه ای، تقسیم شدند و از روز صفر تا ۲۱ روزگی دانه های سویای اکسترود شده در سه دما به میزان ۱۵ درصد جایگزین بخشی از جیره های آغازین و رشد جوجه ها گردید. عملکرد رشد جوجه ها از صفر تا ۲۱ روزگی، تحت تاثیر دمای اکستروژن دانه های سویا قرار نگرفت. برای تعیین شاخص های کیفی آزمایشگاهی نیز، میزان شاخص اوره برای نمونه های اکسترود شده در دماهای ۱۴۵، ۱۵۵ و ۱۶۵ درجه سانتیگراد، به ترتیب ۱۱/۰، ۰۹/۰ و ۰۵/۰ بدست آمد که میزان ضریب همبستگی این شاخص با افزایش وزن جوجه ها ۸۸ و با ضریب تبدیل غذایی ۸۵ درصد بود. شاخص حلالیت پروتئین در هیدروکسید پتاسیم نمونه ها به ترتیب۲/۸۰، ۱/۷۸ و ۴/۷۲ درصد بدست آمد که ضریب همبستگی آن با افزایش وزن جوجه ها ۸۱ و با ضریب تبدیل غذایی ۸۸ درصد بود. شاخص تفرق پروتئین نمونه ها نیز به ترتیب ۵/۲۱، ۸/۲۰ و ۵/۱۶درصد بدست آمد که ضریب همبستگی این شاخص نیزبا افزایش وزن جوجه ها ۹۲ و با ضریب تبدیل غذایی ۸۹ درصد بود. نتیجه گیری کلی این بود که شاخص های آزمایشگاهی کیفیت برای دانه های سویای پرچرب اکسترود شده درمحدوده بین ۱۴۵ و ۱۶۵ درجه سانتیگراد، در دامنه قابل قبول جهت تغذیه جوجه های گوشتی بود. همچنین در میان شاخص های آزمایشگاهی، شاخص تفرق پروتئین نسبت به شاخص های دیگر، ضریب همبستگی بالاتری با عملکرد رشد جوجه ها نشان داد و به عنوان بهترین شاخص آزمایشگاهی برای پیش بینی رشد جوجه های تغذیه شده با دانه های سویای اکسترود شده گزارش گردید.

کلیدواژه ها:

دانه سویای پرچرب ، دمای اکستروژن ، شاخص های آزمایشگاهی ، جوجه های گوشتی ، عملکرد رشد