تاثیر تنظیم کننده های رشد گیاهی و نوع محیط کشت پایه بر تکثیر درون شیشه ای ارقام انگور بی دانه سوپریور و کریمسون

تکثیر رقم های وارداتی انگور بصورت سنتی با دو مشکل انتقال آفات و بیماری و مدت زمان طولانی تکثیر مواجه است. لذا در تحقیق حاضر از کشت بافت به منظور معرفی محیط بهینه تکثیر ارقام بی دانه سوپریور و کریمسون استفاده شد. چهار نوع محیط کشت پایه جهت باززایی شامل محیط های CP، WPM، DKW و DKW تغییر یافته هر کدام حاوی دو تیمار هورمونی، مورد آزمون قرار گرفتند. گیاهان باززا شده با بنیه مناسب به محیط کشت CP با ۲۵ تیمار هورمونی متفاوت جهت بررسی ریشه زایی انتقال یافتند. آزمون ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار صورت گرفت. مناسب ترین محیط پرآوری برای رقم کریمسون، محیط WPM با ترکیب هورمونی mgL-۱ ۱ BA و mgL-۱ ۱/۰ NAA و برای ریشه زایی محیط CP با ترکیب هورمونی mgL-۱ ۷۵/۰ IBA و mgL-۱ ۱ NAA بود. مناسب ترین محیط پایه پرآوری برای رقم سوپریور، محیط DKW با ترکیب هورمونی mgL-۱ ۱ BA و mgL-۱ ۱/۰ NAA و برای ریشه زایی محیط پایه CP تکمیل شده با mgL-۱ ۲۵/۰ NAA بود. نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر می تواند در تکثیر و توسعه کشت ارقام انگور بی دانه سوپریور و کریمسون مفید باشد.

کلیدواژه ها:

پرآوری ، تاکسانان ، ریزنمونه