تهیه مدل منطق فازی جهت تعیین پارامترهای مکانیکی بتن خود متراکم براساس نتایج آزمایشگاهی

امروزه بتن خود تراکم زمینه ساز حل بسیاری از مشکلات اجرایی سازه های بتن آرمه خصوصا۰ در مقاطع با تراکم بالا میلگرد و نواحی دور از دسترس برای تراکم بتن گردیده است . از سوی دیگر به دست آوردن طرح اختلاط مناسب و پیش بینی رفتار بتن خود تراکم با درصد متفاوت افزودنی ها از اهداف پژوهشگران این صنعت بوده که با انجام تحقیقات آزمایشگاهی پر هزینه و زمان بر میسر میگردد . هدف این تحقیق یافتن میزان بهینه الیاف پلی پروپیلن در بتن خود تراکم و همچنین هماهنگ کردن نتایج آزمایشگاهی بتن خود تراکم با الیاف پلی پرو پیلن با مدل ریاضی منطق فازی در نرم افزار متلب به منظور پیش بینی و درک توان مدل ارائه شده جهت کاستن از تعداد آزمایش های پر هزینه آتی است . برای این منظور از ۳۶ مدل آزمایشگاهی در ۳ سطح از طولهای ۶ و ۱۲ و ۱۸ میلی متر و میزان حجمی الیاف به ۰,۰۵ ، ۰,۱ ، ۰,۱۵ و ۰,۲ درصد وزن بتن و دو سطح نسبت آب به سیمان ۰,۴ و ۰,۵ و همچنین فوق روان کننده ۱,۵ و۲ درصد وزن سیمان به همراه یک نمونه شاهد در سنین ۷ ، ۱۴ و ۲۸ روزه جهت تست های کششی و فشاری مورد آزمایش قرار گرفت . نتایج حاصله از نمونه های آزمایشگاهی به همراه مدل ریاضی منطق فازی میزان بهینه الیاف مصرفی و همچنین تطابق مناسب مدل ریاضی را جهت پیش بینی رفتار بتن خود تراکم را آشکار نمودند .

کلیدواژه ها:

بتن خود تراکم ، SCC ، الیاف پلی پرو پیلن ، منطق فازی ، محاسبات نرم ، پیش بینی مقاومت فشاری و کششی