اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) بر بهبود عملکرد خانواده بانوان دارای الگوی ارتباطی مختل

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت اسیب شناختی افت عملکرد اعضای خانواده در تاثیرگذاری بر همه ارکان خانواده این مطالعه بر آن است تا اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) بر بهبود عملکرد خانواده زنان دارای الگوهای ارتباطی مختل را مورد بررسی قرار دهد. روش: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی اموزش تصویرسازی ارتباطی بر عملکرد خانواده دارای الگوهای ارتباطی مختل به روش نیمه آزمایش صورت پذیرفته است و جامعه آماری پژوهش حاضر را زنانی تشکیل داده اند که دارای مشکلات ناشی از عدم عملکرد خانواده و داشتن الگوهای ارتباطی مختل هستند که به کلینیک های تحت نظارت اداره بهزیستی منطقه ۲ تهران مراجعه نموده اند. نمونه گیری به روش هدفمند صورت پذیرفته است و ۳۰ نفر از این زنان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شده اند. پرسشنامه عملکرد خانواده FAD برای اندازه گیری متغیرها به کار برده شدند و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ازمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره در خصوص این فرضیه حاکی از آن است که آموزش تصویرسازی ارتباطی بر عملکرد خانواده و مولفه های آن به ترتیب حل مشکل، همراهی عاطفی، آمیزش عاطفی و کنترل رفتار با ضرایب اتای ۰/۴۵، ۰/۷۶، ۰/۲۷، و ۰/۲۸ در زنان دارای الگوهای ارتباطی مختل اثربخش است. نتیجه گیری: بنابراین نتایج، از آموزش تصویرسازی ارتباطی می توان به عنوان یکی مداخلات بالینی در بهبود عملکرد خانواده و مولفه های حل مشکل، همراهی عاطفی، آمیزش عاطفی و کنترل رفتار بهره برد.

کلیدواژه ها:

آموزش تصویرسازی ارتباطی ، عملکرد خانواده ، الگوهای ارتباطی مختل