پیش بینی کیفیت زناشویی بر اساس خودکارآمدی و باورهای معنوی

خانواده به عنوان اولین و مهم ترین پایگاه و جایگاه ارتباطاتی اعضای خانواده محسوب می شود و بهبود بخشی و کمک به کیفیت ارتقاء آن می تواند نقش بسیار مهمی در پیشرفت و سرنوشت یک جامعه داشته باشد.از این رو،ارتقا و بهبود بخشی به کیفیت زندگی زناشویی کلید اصلی سلامت روان،خودکارآمدی و افزایش رضایت زندگی زناشویی را به دنبال دارد.لذا می توان با شناسایی عوامل موثر در ارتقای کیفیت زندگی زناشویی در بهبود این امر گام مهمی برداشت.پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زناشویی زنان بر اساس خودکارآمدی و باورهای معنوی انجام گرفت.طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری پژوهش را کلیه ی زنان روش متاهل با حداقل یک سال سابقه ی زندگی زناشویی تشکیل دادند،حجم نمونه شامل ۸۲ نفر زن متاهل بود،که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از این افراد خواسته شد به پرسش نامه کیفیت زناشویی باسبی و همکاران،پرسش نامه ی خودکارآمدی عمومی GSE-۱۷ و پرسش نامه ی پایبندی مذهبی اتکینز ۲۰۰۷ پاسخ دهند.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شد.نتایج نهایی پژوهش با توجه بع مقادیرt ،حاکی از آن بودکه متغیر خودکارآمدی ۹۴/۳ به صورت معنی داری پیش بینی کننده ی کیفیت زناشویی بودp≤۰/۰۵ ولی باورهای معنوی۵۵۱/۰ توان پیش بینی کیفیت زناشویی را نداشت.لذا،پیشنهاد شد جهت بهبود و افزایش کیفیت زندگی زناشویی،میزان هماهنگی فکری،الگوی زندگی،سطح انتظارات زوجین از یکدیگر و مدل الگوی ارتباطی-اجتماعی آنان قبل از ازدواج مورد سنجش قرار گیرد تا زوجین باشناخت بهتر یاز یکدیگر برا ی اتقاءو کارآمدی سطح زندگی مشترک خود تلاش نمایند

کلیدواژه ها:

خانواده ، سازگاری ، کیفیت زناشویی ، خودکارآمدی ، باورهای معنوی