آداب معاشرت و همنشینی در ایران باستان
محل انتشار: دو فصلنامه جستارهای تاریخی، دوره: 4، شماره: 2
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 319
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HISTUDY-4-2_001
تاریخ نمایه سازی: 30 خرداد 1401
چکیده مقاله:
ایرانیان باستان به آداب معاشرت و همنشینی اهمیت ویژهای میدادهاند. احترام به پادشاه، بزرگان، پدر و مادر و همچنین ادب سخنگفتن، غذاخوردن، هدیهدادن، رازداری، راست گویی و... از جمله اموری است که ایرانیان به هنگام تعامل با یکدیگر رعایت میکردند. ما این بحث را از دو طریق ارتباط با پادشاه و تعامل مردم با همدیگر، از زمان مادها تا پایان حکومت ساسانیان، در این تحقیق بررسی کردهایم. بنابراین، جستار حاضر در پی آن است که با روش تحلیلی توصیفی به بررسی چگونگی آداب معاشرت و همنشینی در ایران باستان بپردازد. بهنظرمیرسد رعایت آداب معاشرت و همنشینی نسبت به پادشاه در این دوره زمانی، به مرور دارای سازوبرگ و تجملات بیشتر شده و از شاه شخصیتی جداگانه نسبت به دیگران ساختهاست. اما، رعایت همین امر در بین مردم، بیشتر مبنا و اساسی اخلاقی داشته و تقریبا در همین مسیر تا پایان به حیات خود ادامهدادهاست.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
میثم اسدی
کارشناس ارشد تاریخ اسلام، دانشگاه خوارزمی (نویسنده مسئول)
حسین مفتخری
دانشیار گروه تاریخ، دانشگاه خوارزمی
مصطفی پیرمرادیان
استادیار گروه تاریخ، دانشگاه اصفهان