بکارگیری مدل جدید تاثیر کاربری اراضی((LUIM در ارزیابی خطر فرسایش بادی دشت سجزی اصفهان

مناطق خشک به دلیل شرایط محیطی سختی که دارند، اکوسیستمهای شکننده داشته و زمانی که از اراضی بیابانی بهعنوان یک منبع بهرهبرداری میشود تغییرات منفی زیادی در این اراضی ایجاد می گردد که علاوه بر اثرات درون حوضه ای، اثرات برون حوضه ای نیز دارند. یک راه برای شناسایی اثرات شیوه های مدیریتی زمین در اراضی بیابانی، ارزیابی شرایط فرسایش بادی در این مناطق است. بدین منظور، تلاشهای گسترده ای در مناطق مختلف جهان صورت پذیرفته و مدلهای گوناگونی برای ارزیابی فرسایش بادی ارائه شده است. در پژوهش حاضر یک مدل جدید پهنه بندی فرسایش بادی به نام مدل تاثیر کاربری اراضی((LUIM ارائه و در دشت سجزی اصفهان مورد ارزیابی قرار می گیرد. مطابق نتایج مدل مذکور، ۱/۷۳ درصد از منطقه مطالعاتی در کلاس خطر متوسط فرسایش بادی، ۸۴/۳۲ درصد در کلاس زیاد و ۱۳/۹۵ درصد در کلاس خیلی زیاد قرار گرفته استبه. دلیل نداشتن ساختار پیچیده و دادن نتایج نسبتا مطلوب با حداقل داده، انتظار می رود ارزیابی فرسایش خاک توسط این مدل در بخش های مختلف منابع طبیعی و کشاورزی انجام گردد.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، مدل LUIM ، فرسایش ، GIS