انتخاب سامانه پیش نگهداری مناسب به روش تجربی و تحلیلی، مطالعه موردی تونل شماره هفت آزادراه تهران شمال

یکی از مشکلات عمده تونل سازی در زمینهای سست و ریزشی، پدیده جابجایی در تونل است کهسبب ایجاد تغییر شکل تونل و نشست سطح زمین میشود. تغییر شکل در سینه کار تونل ضمن ریزش در هنگام حفاری، کندی پیشروی، هدر رفت زمان و افزایش هزینه را در پی خواهد داشت. یکی از روشهای نگهداری قبل از حفاری سینه کار که در سالیان اخیر پیشرفت قابل توجهی داشته است، روش پیش نگهداری چتری است. در این تحقیق به بررسی روشهای تجربی، تحلیلی موجود برای انتخاب نوع سامانه و محاسبه ضریب ایمنی لوله های نصب شده به عنوان چتر سقفی در تونل شماره هفت واقع در قطعه یک آزادراه تهران شمال پرداخته شد. درروش تجربی با استفاده از جداول انتخاب سامانه پیش-نگهداری، زیرسامانه لوله گذاری همراه با تزریق باز انتخاب شد. درروش تحلیلی، ضریب ایمنی لوله های نصب شده به عنوان چتر سقفی با قطر و آرایش فاصله داری متفاوت موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد ضریب ایمنی با قطر لوله رابطه مستقیم و با ارتفاع روباره و آرایش فاصله داری رابطه عکس دارد. درنهایت با استفاده از روش تجربی و تحلیلی زیرسامانه لوله گذاری همراه با تزریق باز با لوله هایی با قطر ۵۶ میلیمتر و فاصله داری ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر به عنوان سامانه چتری تونل شماره هفت انتخاب شد که این سامانه منطبق با سامانه استفاده شده در تونل شماره هفت است.