بررسی اثر نوع مصالح سنگی و درصد فضای خالی مخلوط های آسفالتی بر مشخصات مکانیک شکست روسازی آسفالتی با درنظر گرفتن مدل آماری وایبول

ترک خوردگی در مناطق سردسیر یکی از خرابی های معمول در سطح روسازی آسفالتی بوده کهسالانه هزینه بسیار زیادی به سازمان های دولتی جهت تعمیر و نگهداری آن تحمیل می کند. در این پژوهش با بکارگیری از علم مکانیک شکست به بررسی چقرمگی شکست مخلوط های آسفالتی حاوی سنگدانه های آهکی و سیلیسی در دمای زیر صفر پرداخته شد. در این پژوهش با ساختنمونه های آسفالتی با هندسه SCB و با استفاده از مصالح سنگی جنس آهک و سیلیس با درصدهای فضای خالی ۴ ، ۵ و ۷ آزمایش شکست مود اول(کشش) انجام شده و میزان چقرمگی شکست هریک از نمونه ها در دمای -۱۵ سانتی گراد محاسبه شد. با بررسی داده های آزمایشگاهی نشان داده شد نمونه های آسفالتی حاوی سنگدانه آهکی نسبت به سنگدانه سیلیسی مقاومت شکست دربرابر ترک خوردگی بیشتری داشته و با افزایش درصد فضای خالی اثر مقاومت شکست کاهش می یابد. از سوی دیگر با استفاده از توزیع آماری وایبول، مدل پیش بینی و مطابقت داده ها بررسی و مقادیر چقرمگی شکست نمونه ها مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت.