بررسی اثر سطوح مختلف نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد کمی و کیفی ذرت سیلویی رقم سینگل کراس ۷۰۴ در ورامین

این تحقیق با هدف بررسی اثرات توام نیتروژن و تراکم بوته بر روی ویژگی های کمی و کیفی ذرت علوفه ای رقم ۷۰۴ به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و به مدت سه سال (۸۱-۱۳۷۹) در ورامین اجرا شد. عامل اصلی نیتروژن با چهار سطح شامل عدم مصرف نیتروژن(N۰) ، مصرف نیتروژن معادل مقدار توصیه شده(N۱۸۰) و مصرف نیتروژن به میزان ۳۰ % بیشتر و کمتر از مقدار توصیه شده(N۲۳۰, N۱۳۰) و عامل فرعی تراکم بوته در چهار سطح شامل ۷۰ هزار بوته (D۷۰) ، ۹۰ هزار بوته (D۹۰) ، ۱۱۰ هزار بوته (D۱۱۰) و ۱۳۰ هزار بوته (D۱۳۰) در هکتار در نظر گرفته شدند. تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر سطوح مختلف نیتروژن برکلیه صفات شامل عملکرد ماده خشک کل علوفه، ساقه، برگ، بلال، عملکرد پروتئین، قطر ساقه و ارتفاع بوته از لحاظ آماری معنی دار نیست ولی اثر سطوح مختلف تراکم بوته بر صفات برگ و بلال در سطح احتمال ۵% و اثر متفابل نیتروژن و تراکم بر صفت بلال در سطح احتمال ۱% معنی دار و بر سایر صفات از لحاظ آماری اختلاف معنی دار ندارند. رتبه بندی میانگین سه ساله تیمارها نشان داد که بیشترین میزان تولید کل علوفه خشک معادل ۷/۹ و ۲/۱۰ تن در هکتار به ترتیب مربوط به تیمار مصرف نیتروژن به میزان ۳۰ % بیشتر از توصیه شده و تیمار تراکم ۱۳۰ هزار بوته در هکتار بود. همچنین در بین اثرات متقابل آن ها، تیمارهای N۲۳۰D۱۱۰ ،N۲۳۰D۱۳۰ و N۱۸۰D۱۳۰به ترتیب دارای عملکرد کل علوفه خشک ۴/۱۱،۳/۱۱ و ۲/۱۰، عملکرد ساقه ۲/۶،۸/۵ ، و ۹/۴ ، عملکرد برگ ۲/۱،۲/۱ و ۳/۱، عملکرد بلال ۳/۳، ۴/۳ و ۴/۳ و عملکرد پروتئین ۹/۰، ۸/۰ و ۷/۰ تن در هکتار بودند که از نظر آماری تفاوت معنی دار نداشتند. بنا براین به نظر می رسد در شرایط مشابه این آزمایش، می توان با افزایش تراکم بوته به میزان ۵۰% بیشتر از مقدارتوصیه شده، عملکرد کمی و کیفی علوفه را بدون مصرف اضافی نیتروژن بیشتر از مقدار توصیه بر اساس آزمون خاک به مقدار قابل توجهی افزایش داد.

کلیدواژه ها:

Nitrogen fertilizer ، Plant density ، Silage maize ، Total dry matter. ، نیتروژن ، تراکم بوته ، ذرت علوفه ای ، عملکرد علوفه خشک.