دین داری و مشارکت انتخاباتی در شهرستان های کشور: مطالعه موردی انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۶

بر اساس تحقیقات نظری و تجربی عامل دین یا جهت گیری دینی از عوامل تعیین کننده رفتار انتخاباتی است. در ایران پس از پیروزی انقلاب، دین با کنترل نهاد سیاست توانسته است، گستره وسیع تری از زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. با عنایت به اهمیت نهاد دین و نظام سیاسی دینی در ایران، عدم تبیین امور از جانب دین، اعوجاجات نظری مربوط به دین در جامعه و اغتشاشات تجربی درباره تاثیر دین داری بر مشارکت انتخاباتی در متون غالب خارجی و کمبود مطالعات مشخص و موثق درباره این موضوع؛ این مطالعه درصدد بررسی رابطه دین داری و مشارکت انتخاباتی در شهرستان های ایران در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری است. روش تحقیق، روش تطبیقی درون کشوری و داده های آن اسناد ثانویه (دست دوم) و پیمایش های قبلی است. جامعه آماری موردنظر شامل کلیه داده های اسنادی در شهرستان های کشور است. واحد تحلیل، شهرستان های کشور در واحد زمانی و سطح تحلیل کشور ایران است که جمعیت آماری تحقیق، معادل ۴۲۶ شهرستان است. داده های این مطالعه از نوع داده های تجمیعی می باشند. تحقیق نشان داد که تاثیر نوع مذهب بر مشارکت انتخاباتی تحت تاثیر قومی بودن شهرستان قرار دارد و این قومی بودن شهرستان است که موجب افزایش و کاهش میزان مشارکت انتخاباتی است نه نوع مذهب. تحقیق همچنین نشان داد که دین داری تاثیر مهم و اساسی بر مشارکت انتخاباتی ندارد؛ اما این سخن به معنای عدم تاثیر دین داری بر نتایج انتخابات و ترجیح انتخاباتی نیست. شاخص های دین داری، بیشتر از آن که در مشارکت انتخاباتی موثر باشند؛ در ترجیح انتخاباتی تاثیر دارند

کلیدواژه ها:

دین داری ، نوع مذهب ، مشارکت انتخاباتی ، آرای باطله ، شهرستان های ایران