ارزیابی میزان اثرپذیری مشارکت شهروندان از کیفیت زندگی در امور شهری (مورد پژوهی:شهر نی ریز)

   امروزه کیفیت زندگی به عنوان عالی ترین مرتبه اهداف اجتماعی – اقتصادی کشورها و به عنوان کلید طلایی مشارکت شهروندان، جهت برنامه ریزی صحیح و کارآمد برای بهبود و افزایش رفاه شهروندان، در دو بعد عینی و ذهنی مورد سنجش و ارزیابی قرار می گیرد. پژوهش حاضر می کوشد ازنظر هدف با رویکرد کاربردی با روش توصیفی از نوع پیمایشی به ارزیابی کیفیت زندگی و تاثیر آن بر مشارکت شهروندان به بررسی این موضوع در شهر نی ریز بپردازد. جامعه آماری کلیه سرپرستان خانوار شهر نی ریز در استان فارس می باشد که با بهره گیری از فرمول کوکران تعداد ۳۲۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت خوشه ای بین سیزده محله در شهر توزیع شده است. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات متخصصان و پایایی آن با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ (کیفیت ۸۰/.و مشارکت ۸۴/.) تعیین شده است. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آماری در نرم افرازهای spss و amos استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در میان شاخص های موردسنجش، شاخص رضایتمندی زندگی خانوادگی با میانگین (۳.۷۵) و سلامت با میانگین (۳.۱۶) بالاترین میزان رضایتمندی و شاخص اقتصادی با میانگین (۲.۵۶) پایین ترین میزان رضایتمندی از کیفیت زندگی را به خود اختصاص داده است. همچنین درزمینه ی مشارکت هم بیشترین مشارکت شهروندان مربوط به شاخص سیاسی با میانگین (۳.۰۶) و کمترین میزان مشارکت مربوط به شاخص ذهنی معنوی با میانگین (۲.۳۴) است. نتایج آزمون تحلیل همبستگی نیز نشان داد که افزایش کیفیت زندگی می تواند به افزایش مشارکت شهروندان در امور شهری منجر شود و بین این دو رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون مبین این مطلب است که شاخص زندگی خانوادگی با (بتای ۰.۲۰) و شاخص اقتصادی با (بتای ۰.۱۳) بیشترین تاثیر را بر مشارکت دارند و درمجموع ابعاد کیفیت زندگی ۰۷% از واریانس مشارکت را پیش بینی می کنند.بر این اساسمی توان بیان نمود که کیفیت زندگی پیش بینی کننده مثبت و معنادار مشارکت می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، شاخص ذهنی ، شاخص عینی ، مشارکت ، شهر نی ریز