نقش خانه های تاریخی دوره قاجار در جذب گردشگری و جاذبه های اکوتوریسم در شهر تبریز با بررسی محوریت توسعه پایدار

خانه های دوره قاجار را می توان یکی از مباحث مهم در معماری ایران دانست چراکه این نوع از عملکرد الگویی برای زندگی انسان آمیخته با هنر و فرهنگ جوامع مختلف با ویژگی های متنوع در تاثیرگذاری نقش خانه های قاجاری در جذب گردشگری نوعی شناخت در زیبایی شناسی–زیبایی شناختی با محوریت سلسله مراتب الگوهای معماری– معماری داخلی توامان با توسعه پایدار نقش بورژوازی به سزایی با بهره گیری پروتکال در ابلاغ این خانه ها می توان بهره مند گردید. دوران حکومت قاجاری را می توان یکی از اولین و زیربنایی ترین الگوها در خلق مسکن در ایران به شمار آورد و می توان آن را جزئی از اصل های پایه و مهم و موثر در فرهنگ و جامعه ایرانی بیان نمود. همچنین از طرفی خانه نیازی برای انسان بوده که آن با وجود آدمی تحقق آور می باشد و به عنوان سرپناه به بشریت جهان عالم هستی هویت می دهد. خانه های تاریخی تبریز در سیر زمانی بسیار موردتوجه قرار داشته اند چه از نظر میراث ملی چه از لحاظ معماری این نوع حجم از معماری در ساختار کالبدی دانش های متخصصین با خلاقیت آفرینش بوطیقای فضایی معنی پیدا می کند. به تعبیری می توان گفت خانه های قاجاری در تبریز نگین خانه های قاجاری در سرتاسر جامعه ایرانی بوده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر بااستفاده از روش تبیین توصیفی–تحلیلی، با تجزیه وتحلیل اطلاعات واکاوی شده نقش عملکردی و تاثیرگذاری و تاثرپذیری آن در معماری ایران بوده که با معماری تغییر امروزی مورد بحث و با مطالعه کتابخانه ای و اسنادی داده ها استخراج گردیده، درنتیجه می توان بیان نمود که نقش خانه های قاجاری در زندگی انسان ایرانی نقشی پدیداری داشته که توانسته با صنعت گردشگردی و اکوتوریسم محوریتی در جهت توسعه پایدار ایجاد نماید و نوعی سامانه سیستماتیک در معماری را به خود اختصاص دهد.

کلیدواژه ها:

خانه ، دوره قاجار ، معماری ، گردشگری ، توسعه پایدار