رابطه مکانیزم های دفاعی و خود تنظیمی عاطفی با همبستگی و انسجام اجتماعی درنوجوانان در شرایط پسا کرونا

هدف از پژوهش حاضر، بررسی بررسی رابطه مکانیسم های دفاعی و راهبردهای خود تنظیمی عاطفی با بهزیستی اجتماعی در بیننوجوانان استان تهران بود. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر به روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۳۰۸ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه مکانیزم های دفاعیاندروز و همکاران ۱۹۸۳ ، پرسشنامه راهبردهای خود تنظیمی عاطفی مارس، پرسشنامه بهزیستی اجتماعی کیز ۱۹۸۸ به عنوانابزار پژوهش استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون و همبستگی پیرسون و نرم افزار آماریSPSS نسخه ۲۲ جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که، بین مکانیزم های دفاعی،خودتنظیمی و بهزیستی اجتماعی به میزان ۰.۲۱ رابطه وجود دارد. سطح معناداری در آزمون رگرسیون نیز برابر با ۰.۰۰۱ بدستآمد که این میزان از ۰.۰۵ کمتر است، در نتیجه رگرسیون انجام شده از نوع خطی است. همچنین نتایج ضرایب رگرسیونی نشان دادکه بین مکانیزم های دفاعی و بهزیستی اجتماعی رابطه معناداری وجود ندارد. P<۰/۰۵ اما بین خودتنظیمی و بهزیستی اجتماعی رابطه معناداری دیده شد، به بیان دیگر مکانیزم دفاعی قادر به پیش بینی پذیرش اجتماعی نیست P<۰/۰۵ اما خودتنظیمی می تواند پذیرش اجتماعی را پیش بینی کند P<۰/۰۵.

کلیدواژه ها:

مکانیسم های دفاعی ، راهبردهای خود تنظیمی عاطفی ، بهزیستی اجتماعی ، نوجوانان ، پسا کرونا