بررسی عملکرد ارقام مختلف گندم نسبت به کم آبیاری

کمبود منابع آب شیرین و افزایش جمعیت، نیاز به استفاده موثرتر از آب برای افزایش تولید را اجتناب ناپذیر می سازد. کم آبیاریمی تواند در جهت استفاده بهینه از منابع آب و افزایش بازدهی مصرف آب به کار گرفته شود. گندم از مهم ترین غلات و قوتغالب مردم در سراسر جهان به شمار می آید. بررسی های انجام گرفته نشان می دهد که میزان حساسیت ارقام گندم به خشکیمتفاوت است. آزمایش در قالب طرح کرت های یکبار خردشده در بلوک های کامل تصادفی طی دو سال متوالی صورت گرفت.عامل (کم آبیاری به عنوان فاکتور اصلی در چهار سطح) و سه رقم مهدوی، سرداری و ریژاو به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفتهشدند. پس از اعمال رژیم های آبیاری پارامترهای ارتفاع بوته، طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک تعیین شدند. نتایج نشان داد که تیمار شاهد (آبیاری کامل) بالاترین تعداد دانه در سنبله ۳۴/۴۶ و بیشترین تعداد پنجه زنی در متر مربع ۶۴۸/۴۲ را به خود اختصاص داده است. آبیاری در مرحله ساقه دهی باعث افزایش تعداد دانه در سنبله می شود. رقم ریژاو بالاترین تعداد پنجه،وزن دانه و طول سنبله را نشان داد. اختلاف عملکرد دانه ها در سطوحمختلف آبیاری در سطح احتمال یک درصد معنی دار و در ارقام مختلف غیر معنی دار بود. بالاترین شاخص برداشت مربوط به سطح آبیاری چهارم با عدد ۴۷/۱۲ درصد به دست آمد. سطح اول آبیاری نیز کمترین شاخص برداشت را به خود اختصاص داد ۴۲/۹۲ نتایج نشان داد که کم آبیاری در پایان دوره رشد باعث کاهش تولید محصول می شود.

کلیدواژه ها:

تنش رطوبتی ، رقم ، کم ابیاری ، گندم