نظریه رضایت و التزام سیاسی

التزام سیاسی نسبت به قوانین و نهادهای یک کشور همواره از مهمترین بحثها در حوزه سیاسی بوده است که صاحب نظران بسیاری هم در این زمینه بحث و بررسی داشته و نظریات گسترده و متفاوتی را برای تبیین و تشریح آن بیان داشتهاند. که در این بین تئوری رضایت از بنیان پایدارتری برای تبیین التزام سیاسی برخوردار است و در حالت کلی به دو نوع رضایت ضمنی و صریح تقسیم میگردد که هر کدام از این موارد دارای نقاط ضعف و قوت خاص خود در خصوص تبیین داشتن رضایت برای التزام سیاسی میباشند به گونهای که در مواردی رد و در مواردی تایید گردیده اند. بر همین مبنا پژوهش حاضر با استفاده ار روش تحلیلی و مقایسه ای درپی پاسخگویی به این سوال است که آیا رضایت میتواند مبنایی صحیح و مناسب برای داشتن التزام سیاسی افراد باشد. که براساس یافته های پژوهش به دلیل عدم فراهم بودن شرایط برای همگان در جهت اعلام رضایت صریح، رضایت ضمنی بادارا بودن شرایط لازم(عدم وجود شرایط شکست) از جمله نبود اجبار و داشتن آگاهی برای اعلام آن میتواند مبنایی مناسب برای التزام سیاسی باشد.

کلیدواژه ها:

التزام سیاسی ، شرایط شکست ، رضایت صریح ، رضایت ضمنی.