اعتبار استقرار حیات حیوان در ذبح شرعی از میظر فقه شیعه

در فقه اسلامی برای حلیت ذبیحه شروطی مقرر شده است که در برخی از منابع فقهی «استقرار حیات ذبیحه» نیز به عنوان یکی از شروط معرفی شده است. نویسندگان با مراجعه به کتاب های اصیل فقه شیعه دو تفسیر مختلف برای استقرار حیات ارائه کرده اند. بنابر تفسیر اول استقرار حیات عبارت است از امکان زنده ماندن به اندازه یک یا چند روز، ولی تفسیر دوم حرکت های چشم، پا و یا دم حیوان را منظور از استقرار حیات معرفی نمودن است. با تحقیقی که صورت گرفت معلوم شد که برای اعتبار استقرار حیات چهار دلیل ارائه شده که همگی مخدوش بوده و نمی توانند به عنوان دلیل فقهی از آن ها استفاده نمود. در نتیجه باید اذعان نمود که استقرار حیات، چیزی غیر از علائمی مانند حرکت و خروج خون نبوده و به قول برخی از فقها و محدثان اعتبار استقرار حیات از فقه اهل سنت اخذ شده و در روایات ما اثری از آن وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

استقرار حیات ، ذبح ، ذبیحه ، حرکت ذبیحه