هم سنجی تاثیر درمان حالت روان بنه و درمان متمرکز بر هیجان در الگوهای ارتباطی همسران تازه ازدواج کرده دارای تعارض.

زمینه: تعارضات زناشویی در پنج سال نخست زندگی افزایش می­ یابد و به کارگیری مداخلات تاثیرگذار برای کاهش این تعارضات ضروری است. هدف: پژوهش حاضر با هدف هم سنجی تاثیر مداخلات درمان حالت روان بنه و درمان متمرکز بر هیجان بر الگوهای ارتباطی همسران تازه ازدواج کرده متعارض انجام گرفت. روش: طرح این پژوهش کاربردی، آزمایشی با طرح پیش­ آزمون- پس ­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری همسران متعارض کمتر از شش سال ازدواج بود که در سال ۱۳۹۸ میان ماه­ های خرداد تا شهریور به مراکز مشاوره پیوند زندگی و اندیشه در شهرستان آستارا مراجعه کرده بودند. از میان آن ها ۳۰ زوج (۶۰ زن و شوهر) با نمونه ­گیری در دسترس و گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش­نامه الگوهای ارتباطی(Christensen & sullaway,۱۹۸۴)  و مصاحبه بالینی بود. درمان حالت روان بنه، طی ۱۲ جلسه۹۰ دقیقه­ای و درمان متمرکز بر هیجان طی ۱۰ جلسه۱۲۰دقیقه ­ای اجرا گردید و پس از سه ماه پیگیری، برای تحلیل داده ­ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره با اندازه­ گیری مکرر و SPSS-۲۴ استفاده شد. یافته­ها: یافته ­ها نشان داد که درمان حالت روان بنه، الگوی ارتباطی سازنده متقابل را به صورت پایدار افزایش داده (۰۱/۰> P) و الگوی توقع-کناره ­گیر را کاهش می دهد(۰۱/۰> P). درمان متمرکز بر هیجان الگوی سازنده متقابل را افزایش داده (۰۱/۰> P) و الگوی اجتناب متقابل (۰۵/۰> P) و توقع-کناره ­گیر(۰۱/۰> P) را کاهش می دهد. درمان حالت روان به صورت کارآمدتری الگوی سازنده متقابل را افزایش داده (۰۱/۰> P) و الگوی توقع-کناره ­گیر را کاهش می دهد(۰۱/۰> P) و درمان متمرکز بر هیجان در کاهش الگوی اجتناب متقابل موثرتر بود (۰۱/۰> P). نتیجه­ گیری: مداخلات درمان حالت روان بنه و درمان متمرکز بر هیجان را می توان برای بهبود الگوهای ارتباطی زوجین متعارض به کار بست.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی ، درمان حالت روان بنه ، درمان متمرکز بر هیجان ، تعارض زناشویی