اثرپذیری محیط زیست در مسیر توسعه پایدار از منظر حقوقی و اقتصادی

یکی از مهمترین مولفه های نسل نوین حقوق بشر، حقوق محیط زیست است که با ایجاد سازمان ها و نهادهای حقوق و برای حفاظت از محیط زیست ، در دانشکده های حقوق از سال ۱۹۷۰ تکامل یافته است . آلودگی های زیست محیطی و نابسامانی های پدید آمده در این حیطه ،منابع طبیعی و اکوسیستم موجود در کره خاکی را با خسارات فراوانی روبرو نمود. پیشرفت تکنولوژی ها و رشد صنعت و پیدایش تکنولوژی و تجهیزات مدرن صنعتی و توسعه شهرها و لزوم بهبود وضعیت حمل و نقل جهت تردد انسان ها و حتی توسعه صنعت گردشگری ، هم اخلاق انسان با طبیعت را به چالش کشانده و هم به تامل و تفکر جهت حفظ بیعت و حفاظت از زیست محیط واداشته است . از زمانی که توسعه با فرآیند سرمایه گذاری و اهداف و منابع مالی توام شد، حفاظت از محیط زیست نیز به چالشی جدی کشیده شده است و بعضا با تخریب طبیعت و آلودگی هوا ،خاک و آب به بهانه های اقتصادی و توسعه لطمات جبران ناپذیری وارد گردید که با ورود قانون و جرایم کیفری این خلا تا حدودی تحت حمایت فعالان محیط زیست قرار گرفت . تلاش قانونگذار وسازمانهای وابسته متولی حفاظت از محیط زیست برای کاهش این تخریب ها وحفاظت از منابع طبیعی در کنار توسعه پایدار، خود منجر به ظهور رویکردهای نوینی در این زمینه گردید. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای که در آن به بررسی قوانین محیط زیست و اثرپذیری آن در مسیر توسعه پایدار و به التبع تاثیر گذاری آن بر اقتصاد ایران پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، توسعه پایدار ، حقوق ، اقتصاد