ارزیابی اجتماع پذیری و امنیت در حیطه سکونتگاه های شهری با تاکید بر شاخص های معماری

امروزه فضاهای شهری و عمومی که فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقا می یابد روز به روز در حال افول است. سرزندگی و مطلوبیت فضاهای سکونت شهری باعث پدید آمدن محیطی امنتر، بهتر و جذابتر با ظرفیت ارائه گزینه های بیشتری برای فعالیت های اجتماعی و انتخابی شود. افراد می شود. این مقاله با هدف شناخت مولفه های موثر در جهت ارتقاء امنیت و اجتماع پذیری فضاها و سکونتگاه های شهری از دیدگاه نظریه پردازان سعی بر آن دارد با استفاده از روش توصیفی- کتابخانه ای به درک و شناخت بهتر فضاها و سکونتگاه های شهری از دیدگاه مولفه های معماری در جهت ارتقاء اجتماع پذیری و امنیت برسد تا در این راستا، کیفیت مطلوب تر زندگی در شهر معنا بخشد.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، امنیت ، سکونتگاه های شهری ، معماری