بررسی مشارکت ورزشی نوجوانان شهر تهران براساس نظریه انگیزش شایستگی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ابعاد مشارکت ورزشی نوجوانان ۱۴ تا ۱۷ ساله بر اساس نظریه انگیزش شایستگی بود. با توزیع پرسشنامه های بازخورد و تقویت، جهت گیری های انگیزشی، شایستگی ادراک شده، حالات هیجانی و انگیزش مشارکت ورزشی بین ۸۱۳ نوجوان دختر و پسر داده ها جمع آوری شد. تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که جنسیت بر بازخورد و تقویت، شایستگی ادراک شده و انگیزش درونی و بیرونی اثربخش نمی باشد اما بر حالات هیجانی و جهت گیری هدفی اثربخش می باشد. میزان خی دو نشان داد که سابقه ورزشی والدین و تحصیلات پدر بر انگیزش مشارکت فرزندان اثربخش می باشد اما تحصیلات مادر و شغل والدین بر انگیزش مشارکت ورزشی اثربخش نمی باشد. تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد متغیرهای انگیزش درونی و بیرونی، بازخورد و انگیزش، تکلیف و نتیجه، حالات هیجانی، شایستگی ادراک شده و جنسیت به طور معناداری انگیزش مشارکت ورزشی را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

شایستگی ادراک شده ، بازخورد و تقویت ، انگیزش درونی و بیرونی ، حالات هیجانی ، جهت گیری هدفی