نقش نیتروژن، فسفر و کودهای زیستی در بهبود عملکرد و شاخص های کیفی علوفه کنگر فرنگی (Cynara Scolymus L.)

چکیده اهداف : با توجه به زیان ها و پیامدهای سوء مصرف کودهای شیمیایی و اثر مثبت کاربرد کودهای زیستی از جنبه­های اقتصادی و زیست محیطی، پژوهشی با هدف بررسی تاثیر این کودها بر صفات مورفولوژیکی، عملکرد و کیفیت علوفه کنگرفرنگی در مرحله گلدهی به اجرا درآمد.   مواد و روش­ها : آزمایش طی دو سال متوالی (۹۴-۱۳۹۳ و ۹۵-۱۳۹۴) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در اصفهان انجام شد. گیاهان در سال اول کود شیمیایی را در سه سطح توصیه شده بر اساس آزمون خاک با درصد­های ۱۰۰، ۵۰ و شاهد و کود زیستی در چهار سطح، فسفات بارور ۲، نیتروکسین، فسفات بارور ۲+ نیتروکسین و شاهد و در سال دوم کود نیتروژنی به نسبت ۱۰۰ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار (در تیمارهای دارای کود شیمیایی) دریافت کردند.   یافته­ها : نتایج نشان داد که تیمار  ۱۰۰ درصد کود شیمیایی+ ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن تکمیلی در میان سطوح مختلف کود شیمیایی و سطح کود زیستی نیتروکسین+ فسفات بارور ۲ در میان سطوح کود زیستی بیشترین عملکرد علوفه خشک (۲۵/۸ و ۷/۶ تن در هکتار) و قابلیت هضم ماده آلی (۳۱/۲۷ و ۲۳/۲۵ درصد) را به خود اختصاص دادند. حداکثر پروتئین خام (۸۵/۱۲ درصد) و خاکستر (۲۹/۱۷ درصد) و حداقل میزان الیاف نامحلول در شوینده خنثی (۰۶/۳۱ درصد)، در تیمار تلفیقی اثر باقیمانده ۱۰۰ درصد کود شیمیایی به همراه تلقیح توام بذور با کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور ۲ + ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن تکمیلی به دست آمد. همچنین کاربرد کودهای زیستی باعث بهبود ویژگی­های مورفولوژیکی گیاه در مقایسه با تیمار شاهد شد.   نتیجه گیری : به طور کلی می­توان تیمار تلفیقی ۱۰۰ درصد کود شیمیایی توصیه شده به همراه کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور ۲ را برای تولید علوفه کنگرفرنگی پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

الیاف نامحلول در شوینده خنثی ، پروتئین خام ، فسفات بارور ۲ ، قابلیت هضم ماده آلی ، نیتروکسین