تاثیر فعالیت های حرکتی ظریف بر رشد مهارت های دیداری- ادراکی افراد با نشانگان داون

مقدمه: رشد مهارت های دیداری- ادراکی در کودکان با نشانگان داون اغلب تاخیر قابل ملاحظه ای دارد. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر فعالیت های حرکتی ظریف بر رشد مهارت های دیداری- ادراکی افراد با نشانگان داون بود. مواد و روش ها: مطالعه تجربی حاضر بر روی ۱۸ نفر از افراد ۱۳-۹ ساله با نشانگان داون که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. شرکت کنندگان با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه ۹ نفره تقسیم شدند . افراد گروه مداخله طی ۲۴ جلسه به انجام فعالیت های حرکتی ظریف منظم پرداختند. شرکت کنندگان قبل و بعد از مرحله مداخله به وسیله نسخه تجدید نظر شده آزمون مهارت های دیداری- ادراکی (TVPS-R) آزموده شدند. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون های Kolmogorov-Smirnov، Independent t، Paired t و ۲c انجام شد. یافته ها: تفاوت معنی داری میان نمرات گروه مداخله، قبل و بعد از انجام فعالیت های حرکتی ظریف وجود داشت (۰۵/۰ >P )، ولی این تفاوت در گروه مقایسه معنی دار نبود. همچنین تفاوت میان نمرات دو گروه، بعد از انجام مداخله معنی دار بود (۰۱۴/۰ = P). نتیجه گیری: انجام فعالیت های حرکتی ظریف باعث رشد مهارت های دیداری- ادراکی افراد مبتلا به نشانگان داون می شود و این می تواند به معنای لزوم برنامه ریزی مداخلات حرکتی ظریف برای کودکان با نشانگان داون و آموزش والدین آنان در این زمینه باشد. کلید واژه ها: نشانگان داون، مهارت های دیداری- ادراکی، مهارت های حرکتی ظریف