اثر تغذیه طولانی مدت کلرید کادمیوم بر غلظت آن در بافت ها، ادرار و مدفوع و غلظت عناصر آهن، روی و مس در بافت های گوساله های نر هلشتاین

در این آزمایش تاثیر تغذیه طولانی مدت عنصر کادمیوم بر غلظت کادمیوم در بافت­های مختلف کبد، کلیه، ریه، عضلات، استخوان و خون و غلظت آن در ادرار و مدفوع و همچنین اثر آن بر غلظت عناصر آهن، روی و مس در بافت­های کبد، کلیه، استخوان و عضلات درگوساله­ های نر هلشتاین مورد بررسی قرار گرفت. تعداد ۲۰ راس گوساله نر هلشتاین با میانگین وزن ۲۰۳ کیلو­گرم و سن ۱۸۵ روزدر قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار گروه و پنج تکرار مورد مطالعه قرار گرفتند. جیره غذایی هر چهار گروه یکسان بود و فقط مقدار کادمیوم اضافه شده به جیره آنها متفاوت بود (به ­ترتیب صفر، ۲، ۵ و ۱۰ میلی­ گرم در کیلوگرم ماده خشک خوراک). پس از پایان آزمایش (۳۰۰ روز)، گوساله­ ها ذبح شدند و نمونه­ های بافتی از کبد، کلیه، ریه، استخوان قلم پا، عضله ران، عضله قلب و طحال گرفته شد. همچنین در سه روز پایانی، نمونه­ های خون، ادرار و مدفوع گوساله ها جمع ­آوری گردید. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار کادمیوم جیره، غلظت کادمیوم در بافت­ها و به ­ویژه کبد و کلیه ها به­ شکل معنی ­داری افزایش یافت (۰۵/۰P<). با افزایش مصرف کادمیوم، غلظت کادمیوم ادرار و مدفوع نیز افزایش یافت (۰۵/۰P<). همچنین همراه با افزایش مصرف کادمیوم، مقدار مس کبد و استخوان و مقدار آهن و روی کلیه­ ها و کبد، کاهش معنی­ داری داشت (۰۵/۰P<). به­ طور کلی می ­توان چنین نتیجه­ گیری کرد که آلودگی محیط و به­ویژه خاک و آب با کادمیوم با افزایش ورود آن به تولیدات دامی و طبیعتا بدن انسان و بروز اثرات سمی آن همراه خواهد بود.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، کادمیوم ، کبد ، کلیه ، گوساله های نر هلشتاین