ارزیابی آزمایشگاهی تاثیر برخی شرایط محیطی بر ویژگی های تعدادی از ردیاب های منتخب به منظور کاربرد در مطالعات ردیابی منابع آب

امروزه عملیات ردیابی از کاربردی ترین روش های موجود در هیدروژئولوژی است که در آن انتخاب ردیاب مناسب از مهمترین عواملی  است که موفقیت مطالعات وابستگی زیادی به آن دارد. در انتخاب ردیاب مناسب، شناخت کافی از رفتار ردیاب در شرایط محیطی مختلف ضروری است. دراین مقاله اثر فاکتورهایی همچون pH، نور، دما، شوری، کلر آزاد و جذب در محیط متخلخل بر تعدادی از ردیاب های عمده ی مورد استفاده در مطالعات ردیابی شامل اورانین، ائوزین و رودامینB (از ردیاب های رنگی فلورسنت)، پرمنگنات پتاسیم (از ردیاب های رنگی غیر فلورسنت) و کلرید سدیم و پتاسیم (از ردیاب های نمکی) بررسی شد. نتایج به دست آمده از آزمایش های متعدد تایید کننده کاهش چشمگیر ویژگی فلورسنس اورانین در محیط اسیدی و افزایش این ویژگی در محیط قلیایی می باشد. همچنین نتایج نشان داد که ائوزین ناپایدارترین ردیاب در برابر تابش نور خورشید بوده و به شدت دچار واپاشی فتوشیمیایی می گردد. پرمنگنات پتاسیم نیز در اثر تابش نور خورشید و افزایش دما تبدیل به پودر قهوه ای رنگ اکسید منیزیم می شود و عملا ویژگی خود را به عنوان ردیاب از دست می دهد. شدت فلورسنس رودامینB در اثر افزایش دما و همچنین افزایش شوری ناشی از NaCl و KCl کاهش می یابد در حالی که اورانین و ائوزین در برابر افزایش دما و شوری محیط از مقاومت بالایی برخوردارند. در رابطه با جذب در محیط ریزدانه، نتایج نشان داد از میان ردیاب های رنگی، رودامینB و پرمنگنات پتاسیم در محیط ریزدانه به شدت جذب می شوند. در حالی که اورانین و ائوزین از مقاومت بالایی نسبت به جذب برخوردارند. کلر مورد استفاده در تصفیه آب می تواند به عنوان یک اکسید کننده قوی حتی در غلظت های کم نیز منجر به از بین رفتن ویژگی فلورسنس اورانین، ائوزین و رودامینB شود

کلیدواژه ها:

ردیابی آب های زیرزمینی ، ردیاب ، pH ، نور ، دما ، شوری ، کلر ، جذب