بهبود شاخص های رشد و عملکرد سویا (Glycine max L.) با مدیریت تلفیقی کودهای زیستی و شیمیایی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 210
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SUST-28-1_002
تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1401
چکیده مقاله:
به منظور ارزیابی شاخصهای رشد، عملکرد و مقدار نیتروژن و فسفر اندام هوایی سویا تحت تاثیر کودهای شیمیایی و زیستی، آزمایشی در سال ۱۳۹۴ بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان انجام گرفت. فاکتور اول، کود زیستی بایوسوی حاوی سویههای مختلف باکتری Bradyrhizobium japonicom شامل تلقیح بذور و عدم تلقیح آنها و فاکتور دوم کود شیمیایی شامل عدم کاربرد کود (صفر %)، ۵۰ کیلوگرم در هکتار اوره + ۶۶ کیلوگرم در هکتار دیآمونیوم فسفات (۳۳%)، ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار اوره + ۱۳۲ کیلوگرم در هکتار دیآمونیوم فسفات (۶۶%)، ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار اوره + ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار دیآمونیوم فسفات (۱۰۰%) بود. نتایج نشان داد که کمترین مقدار شاخص سطح برگ (۱۷/۲)، تجمع ماده خشک کل (۱۷/۳۷۴ گرم در متر مربع)، سرعت رشد محصول (۶/۸ گرم در متر مربع در روز)، عملکرد دانه (۳/۳۷۳۸ کیلوگرم در هکتار) و شاخص کلروفیل برگ (۸۳/۲۰) برای ترکیب تیماری عدم تلقیح و عدم کاربرد کود شیمیایی ثبت شد و بیشترین مقادیر شاخص سطح برگ (۴۶/۵)، تجمع ماده خشک کل (۵/۷۸۴ گرم در متر مربع)، سرعت رشد محصول (۲۱ گرم در متر مربع در روز)، عملکرد دانه (۸/۷۶۰۲ کیلوگرم در هکتار)، شاخص کلروفیل برگ (۱۶/۳۸) از ترکیب تیماری تلقیح با بایوسوی و ۳۳ درصد کودهای شیمیایی به دست آمد. تیمار تلقیح با بایوسوی نسبت به عدم تلقیح برتری معنیداری از نظر درصد نیتروژن اندامهای هوایی و نسبت نیتروژن به فسفر نشان داد. بنابراین با تلقیح بذرهای سویا با کود زیستی بایوسوی میتوان علاوه بر افزایش رشد، نمو و عملکرد گیاه، از مصرف کودهای شیمیایی، هزینه تولید و خطرات زیست محیطی کاست.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
منوچهر شیری جناقرد
دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان، دانشگاه محقق اردبیلی
مرتضی کامرانی
دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان دانشگاه محقق اردبیلی
سعید حکم علی پور
گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور تهران
یعقوب راعی
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :