امکان سنجی پرورش سن شکارگر Macrolophus pygmaeus Rambur (Hemiptera: Miridae) با استفاده از کیست آرتمیا (Artemia urmiana Gunther) از دریاچه ی ارومیه در شرایط آزمایشگاهی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 164
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARPP-7-4_001
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
چکیده سن شکارگر همه چیزخوارRambur Macrolophus pygmaeus در برنامههای مدیریت تلفیقی آفات، به ویژه آفات گلخانهای جایگاه ویژهای پیدا کرده است. در این تحقیق، به منظور بررسی امکان پرورش آن، برخی از فراسنجههای زیستی این شکارگر با تغذیه از کیست آرتمیا (Gunther Artemia urmiana) و تخم شبپرهی آرد (kuehniella Zeller Ephestia) به عنوان غذای استاندارد و غلاف لوبیاسبز L. Phaseoulus vulgaris به عنوان بستر تخمگذاری و تامین رطوبت، در دمای ۱±۲۵ درجهی سلسیوس، رطوبت نسبی ۵±۶۵ درصد و دورهی نوری ۸ :۱۶ ساعت تاریکی به روشنایی، با ۶۰ تکرار بررسی شدند. نتایج نشان داد که مدت زمان نشو و نمای مرحلهی پورگی با تغذیه از تخم شبپرهی آرد و کیست آرتمیا برای حشرات نر به ترتیب ۱۱/۰±۰۴/۱۷ و ۱۸/۰±۰۶/۱۸ روز و حشرات ماده به ترتیب ۰۹/۰±۳۱/۱۷ و ۱۵/۰±۱۷/۱۸ روز، با تفاوت معنیدار بود. بررسی فراسنجههای تولیدمثلی، نرخ خالص باروری، نرخ ذاتی تولیدمثل و نرخ متناهی افزایش جمعیت در تغذیه از هر دو غذا در سطح احتمال پنج درصد تفاوت معنیدار نشان دادند. این مطالعه نشان داد که نرخ ذاتی افزایش جمعیت ( ) این شکارگر به ترتیب ۰۰۵/۰±۰۸۰/۰ و ۰۰۶/۰±۰۶۴/۰ روز۱–، نرخ خالص تولیدمثل ( ) به ترتیب ۹۷/۲±۱۲/۱۸ و ۴۳/۲±۷۰/۱۰ تخم به ازای هر فرد و مدت زمان تکمیل یک نسل ( ) به ترتیب ۳۳/۰±۹۳/۳۵ و ۵۳/۰±۶۶/۳۶ روز بوده است. براساس نتایج به دست آمده، استفاده از تخم شبپرهی آرد جهت پرورش سن شکارگر مناسبتر میباشد ولی در صورت عدم دسترسی به تخم شبپرهی آرد تداوم و نگهداری جمعیت این سن شکارگر با کیست آرتمیا نیز امکانپذیر میباشد.
کلیدواژه ها:
واژه هایی کلیدی: پرورش آزمایشگاهی ، رژیم غذایی ، فراسنجههای زیستی ، Ephestia Kuehniella ، Macrolophus pygmaeus
نویسندگان
مهین قاسم زاده
دانشجوی کارشناسی ارشد حشره شناسی کشاورزی، گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه، مراغه، ایران.
غلامحسین قره خانی
دانشیار گروه گیاه پزشکی دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه، مراغه، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :