جدول زندگی و نرخ شکارگری کنه یGaeolaelaps aculeifer Raumilben (Acari: Laelapidae) با تغذیه از پشه ی قارچ خوار Lycoriella auripila Winnertz (Dip: Sciaridae)
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 115
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARPP-7-2_006
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
چکیده نرخ شکارگری یکی از پارامترهای مهم در تعیین کارایی یک شکارگر و انتخاب دشمن طبیعی مناسب میباشد. کنهی Gaeolaelaps aculeifer Raumilben از شکارگرهای مهم خاکزی است که نقش مهمی در کنترل و کاهش جمعیت عوامل گیاهخوار خاکزی دارد. از اینرو نرخ شکارگری و پارامترهای جدول زندگی کنهی G. aculeifer در تغذیه از لارو سن دو پشه قارچخوارWinnertz Lycoriella auripilla در شرایط آزمایشگاهی با دمای ۱±۲۵ درجهی سلسیوس و رطوبت نسبی ۱۰±۷۵ درصد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نرخ شکارگری نشان داد که کنه در مرحلهی لاروی فاقد تغذیه، ولی در مراحل پورهی سن اول و دوم تغذیه کرده و میزان تغذیه آن به ترتیب ۱/۰±۵۶۶/۲ و ۱۳/۰±۶/ ۶ عدد بود. میزان شکارگری کنهی نر و ماده به ترتیب ۹۵/۱±۳۸/۱۴۹ و ۹۹/۵±۳۸/۳۸۱ به دست آمد. نرخ شکارگری کل با تغذیه از لارو سیارید ۵۴/۱۵±۶۶/۲۱۴ محاسبه شد. نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) ۰۰۸۹/۰±۱۷/۰ بر روز، نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ) ۰۱/۰±۱۹/۱، میانگین طول دورهی نسل (T) ۳/۰± ۹۵/۱۸ روز و نرخ خالص تولید مثل (R۰) ۹۴/۳±۲۷/۳۰ و طول دورهی پیش از بلوغ با تغذیه از لارو سیارید ۱/۰±۵/۱۱ روز به دست آمد. بیشترین طول عمر کنههای نر و ماده تغذیه کرده از لارو سیارید به ترتیب ۷۹ و ۹۳ روز بود. طول دورهی پیش از تخمریزی روی لارو سیارید ۱۶/۰±۳۹/۳ روز و زادآوری کل با تغذیه از لارو سیارید برابر با ۰۳/۲±۶۹/۷۱ تخم محاسبه شد. لذا G. aculeifer میتواند عامل مناسبی برای کاهش جمعیت لاروهای سیارید باشد و به عنوان عامل مهارزیستی در کنترل تلفیقی این آفت مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهاره آصف پور
کارشناس ارشد گروه گیاهپزشکی ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان.
محمد خانجانی
به ترتیب استاد و دانشیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان.
حسین مددی
به ترتیب استاد و دانشیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :