بررسی اثر وارنیش نانوهیدروکسی آپاتیت بر رمینرالیزاسیون ضایعات اولیه مینایی و انسداد توبول های عاجی

مقدمه: عوامل مختلفی در ایجاد پوسیدگی دندان نقش دارند. دندانپزشکی مدرن به دنبال راهی برای بهبود پوسیدگی دندان است و راههای مختلفی برای افزایش رمینرالیزاسیون و بهبود پوسیدگی دندان پیشنهاد می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر وارنیش نانوهیدروکسی آپاتیت بر رمینرالیزاسیون ضایعات اولیه مینایی و انسداد توبولها بود. مواد و روش ها: در این مطالعه، تعداد ۴۵ دندان سانترال کشیده شده انسانی استفاده شد. پوسیدگی مصنوعی به وسیله قرار دادن نمونه ها به مدت ۷۲ ساعت در محلول دمینرالیزاسیون در انکوباتور با دمای ۳۷ درجه سانتی گراد ایجاد گردید. سختی چهار نمونه از دندانهای دمینرالیزه شده توسط تست میکروهاردنس سنجیده شد. با توجه به اینکه ۱ نمونه پس از SEM اولیه قابل استفاده نبود، در مجموع ۴۶ نمونه در نظر گرفته و این دندان از ادامه مطالعه حذف شد. نمونه ها به طور تصادفی به ۳ گروه مساوی ۱۵تایی تقسیم شدند. وارنیش های نانوهیدروکسی آپاتیت، نانوهیدروکسی آپاتیت و سدیم فلوراید و وارنیش سدیم فلوراید اعمال شدند و پس از ۴ ساعت از سطح نمونه ها برداشته شدند. برای گروه ۳-۱ نمونه ها به مدت ۱۴ روز تحت سیکل pH جهت شبیه سازی محیط دهان، قرار گرفتند که شامل ۳ ساعت دمینرالیزاسیون و ۲۱ ساعت رمینرالیزاسیون بود. مجددا تست SEM و میکروهاردنس ویکرز انجام و نتایج قبل و بعد مقایسه شد و میزان انسداد توبولی گزارش گردید. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۴ و آمار توصیفی و تحلیل واریانس ANOVA و مقایسه های چندگانه Tukey نتایج تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری (Repeated measure) نشان داد که بین گروه های مورد مطالعه اختلاف آماری معنی داری در تغییرات میکروهاردنس وجود داشت (p=۰.۰۰۶). همچنین آنالیز درون گروهی تغییرات میکروهاردنس در گروه های مورد مطالعه نشان داد که اختلاف معنی داری بین این تغییرات وجود داشت (p<۰.۰۰۰۱). نتیجه گیری: با توجه به مطالعه حاضر، نانوهیدروکسی آپاتیت می تواند یکی از استراتژی های درمانی جهت ترمیم دندانهای پوسیده باشد و اضافه شدن نانوهیدروکسی آپاتیت به وارنیش سبب افزایش میکروهاردنس دندان می گردد.

کلیدواژه ها:

نانوهیدروکسی آپاتیت ، میکروهاردنس ، دمینرالیزاسیون ، رمینرالیزاسیون ، وارنیش