طراحی خانه سالمندان با رویکرد روانشناسی عاطفی

سالمندی آخرین مرحله از زندگی است که فرد در آن به جمع بندی گذشته می پردازد. فعالیت فرد سالمند انباشته از جبران ها و جانشین هاست و آموخته هایی که سالمندان در اختیار دارند، بسیاری از خصوصیات و خطوط زندگی آنان را تبیین می کند. افراد سالمند قابلیت های احیاشونده محدودی دارند و بیش از دیگر بزرگسالان در معرض بیماری، سندرم ها و کسالت هستند. دلایلی مانند افزایش طول عمر و بالارفتن نسبت سالمندان در جمعیت کل، از دست دادن توانایی ها، از دست دادن همسر، اشتغال مردان و زنان در شغل دوم یا سوم و کاهش حضور آنها در کنار سالمندان از مواردی است که نیاز سالمند به توجه و مراقبت بیشتر را توجیه می کند و انتظار می رود که بزودی در شهرها مردم با یک نیاز آشکار برای ورود سالمندان به خانه های سالمندی رو به رو شوند. همچنین افزایش بیماری ها و معلولیت ها در کهنسالی و نیاز به پرستاری ویژه که ارائه آن درخانواده مشکل است، نیاز سالمندان برای کمک گرفتن از دیگران در امور شخصی و مشکلات ناشی از آن مثل حمام کردن، بهداشت و تغذیه به ویژه در مورد سالمندان معلول و بیمار که فاقد همسر هستند و در خانه فرزندان زندگی می کنند، اهمیت وجود خانه سالمندان برای نگهداری این افراد از جامعه را توجیه پذیر می سازد. با توجه به اینکه رویکرد این پژوهش در طراحی خانه سالمندان روان شناسی عاطفی است مکانی طراحی شده است که از نظر روانشناسی حس و شرایط خانه را به افراد سالمند القا کند و اساسی ترین نیاز این افراد که نیاز عاطفی و حس تعلق به مکان است در این مکان برطرف شود. هدف اصلی از این تحقیق طراحی فضایی سالم به لحاظ عاطفی، روحی و روانی برای زیست سالمندان عزیز و همچنین ایجاد بستری مناسب و آموزش محور و احیای آرامش و ارزش های پایدار برای زندگی جمعی این افراد می باشد که با انتخاب موقعیت مکانی مناسب و طراحی فضاهای داخلی موردنیاز ارضا شده است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: سالمندی ، خانه سالمندان ، روان شناسی عاطفی ، حس تعلق ، احیای آرامش و ارزش های پایدار.