ارزیابی عملکرد روش بدون شبکه در شبیه سازی عددی هجوم آب به درون تونل

این پژوهش درنظر دارد تا یک مدل بر پایه روش عددی بدون شبکه و الگوریتم DiffeRential Evolution Adaptive Metropolis (DREAM) را جهت انجام دادن فرآیند شبیه سازی- بهینه سازی هجوم آب به درون تونل ارائه دهد. همچنین، هدف دیگر این پژوهش مقایسه عملکرد روش های تحلیلی- تجربی و عددی جهت تخمین آب ورودی به تونل انتقال آب صفارود کرمان است. در این پژوهش، جهت تخمین هدایت هیدرولیکی یک چارچوب شبیه سازی- بهینه سازی به صورت توامان پیاده سازی شد. در ساختار پیشنهادی ارتفاع سطح آب زیرزمینی بوسیله مدل عددی و مقادیر بهینه هدایت هیدرولیکی توسط الگوریتم تحلیل عدم قطعیت DREAM تعیین شد. پس از مشخص شدن مقادیر بهینه هدایت هیدرولیکی، مدل سازی ارتفاع سطح آب زیرزمینی و دبی هجوم آب ابتدا برای حالت ماندگار و سپس برای حالت غیرماندگار اجرا شد و مقادیر شبیه سازی شده با مقادیر مشاهداتی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که مقدار شاخص RMSE برای مقایسه مقادیر شبیه سازی شده و اندازه گیری شده ارتفاع سطح آبدرحالت ماندگار و غیرماندگار به ترتیب ۵۷۳/۲ و متر ۴۸۱/۳ است. یافته های این پژوهش اثبات کرد که شرایط هیدروترمال به طور خاص مقادیر هدایت هیدرولیکی و نفوذپذیری را تحت تاثیر خود قرار داده است. مقدار شاخص ارزیابی NSE برای تونل شمالی و جنوبی به ترتیب ۸۳/۰ و ۸۷/۰ تعیین گردید. در نهایت نیز مشخص شد که مقادیر تخمین روش های تحلیلی-تجربی در مقایسه با مقادیر اندازه گیری شده و خروجی روش عددی بسیار کمتر است.

کلیدواژه ها:

آبخوان سنگی درز و شکاف دار ، دگرسانی ، شرایط هیدروترمال ، عدم قطعیت