بررسی مدل علی تاب آوری مادران بر اساس تعارضات والد-فرزند با میانجیگری اضطرابکرونا در دوران آموزش مجازی

پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل علی تاب آوری مادران بر اساس تعارضات والد-فرزند با میانجی گری اضطراب کرونا در دوران آموزش مجازی در دانش آموزان شهر آستارا انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و نحوه گردآوری داده ها همبستگی از نوع توصیفی بود. جامعه پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان مدارس دوره اول متوسطه شهرستان آستارا در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در شرایط اپیدمی کرونا بود. در این پژوهش ۲۰۰ نفر از مادران دانش آموزان، به صورت نمونه گیری در دسترس و به روش اینترنتی، از طریق برنامه شاد در پژوهش شرکت کردند. برای سنجش تاب آوری مادران از پرسشنامه استاندارد تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، تعارض والد –فرزند از پرسشنامه تعارض والد –فرزند فرم والدین اسدی یونسی و همکاران (۱۳۹۰) و اضطراب کرونا از پرسشنامه اضطراب کرونا ویروس (CDAS) علی پور و همکاران (۱۳۹۸) استفاده گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، تعارض والد –فرزند فرم والدین اسدی یونسی و همکاران (۱۳۹۰) و اضطراب کرونا ویروس (CDAS) علی پور و همکاران (۱۳۹۸) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS۲۴ و Lisrel۸.۸ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان دادند که متغیرهای فراوانی تعارض، شدت تعارض و اضطراب کرونا بر تاب آوری مادران اثر مستقیم منفی و معنادار دارند. نتایج مربوط به شاخص های برازش مدل نیز نشان داد که اضطراب کرونا می تواند میانجی روابط بین فراوانی تعارض و شدت تعارض با تاب آوری مادران باشد. بنابراین وجود تعارضات والد- فرزند و بیماری کرونا بر روی تاب آوری مادران در دوران آموزش مجازی اثر چشم گیری دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری مادران ، اضطراب کرونا ، تعارض والد-فرزند ، آموزش مجازی