بهینه سازی بتن متخلخل حاوی جاذبهای پلیمری با روش تاگوچی و تاثیر آن بر کاهش آلودگی رواناب شهری

تامین آب به عنوان ماده حیاتی بشر، در خیلی از کشورها به صورت بحران درآمده است . ایران با توجه به اقلیم خشک و نیمه خشک آن از آبهای شیرین بهره کمی برده است ؛ بنابرا ین با توجه به نیاز مبرم به آب و هم چنین کمبود منابع آب، برای تامین نیاز آبی در کشاورزی و فضای سبز با ید در جهت بازچرخانی و استفاده مجدد از آبهای روان، برنامه های مدیریتی لازم را اعمال کرد. امروزه استفاده از بتن متخلخل برای روسازی معابر شهری و کاهش آلودگی آب از اهمیت ویژهای برخوردار می باشد. متغیرهای خورده لاستیک ، پلاستیک بازیافتی و اپوکسی بر مقاومت فشاری ، درصد تخلخل ، ضریب نفوذپذیری و پارمترهای کیفیت رواناب شهری تاثیرگذار می باشند. از این رو در این تحقیق به بررسی تاثیر خورده لاستیک ۴/۰ تا ۱ میلی متر، خورده لاستیک ۱ تا ۵ میلی متر، خورده لاستیک ۵ تا ۱۰ میلی متر، پلاستیک بازیافتی و درصد وزنی اپوکسی ، روی خواص فیزیکی نمونه های بتنی شامل مقاومت فشاری ، درصد تخلخل و ضریب نفوذپذیری و پارامترهای کیفی پرداخته شده است . نتایج این تحقیق نشان می دهند که خورده لاستیک بیش ترین تاثیر و پلاستیک بازیافتی کم ترین تاثیر را بر نفوذپذیری و مقاومت فشاری داشته است .

کلیدواژه ها:

بتن متخلخل ، مواد پلیمری ، نفوذپذیری ، رواناب شهری ، روش تاگوچی