رابطه دینداری با رفتارهای پرخطر در بین جوانان شهر مشهد

هدف این پژوهش، تعیین رابطه دین­داری با رفتارهای پرخطر در بین جوانان شهر مشهد بود. در این پژوهش، میزان بروز رفتارهای پرخطر و میزان دین داری در بین جوانان شهر مشهد و تاثیر دین­داری بر رفتارهای پرخطر مورد سنجش قرار گرفت. این پژوهش در قالب یک پیمایش مقطعی صورت پذیرفت. جامعه آماری، جوانان ۲۹-۱۵ ساله شهر مشهد بودند که ۳۸۴ نفر از آنها به عنوان نمونه و به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش رفتارهای پرخطر، از  پرسشنامه خطرپذیری جوانان ایرانی استفاده شد؛ در این راستا، پایایی و اعتبار مقیاس از طریق آلفای کرونباخ و روایی محتوا تایید شده است. آلفای کرونباخ، در همه سازه ها بیشتر از ۷/۰ بوده و داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS تحلیل شده است. یافته­های پژوهش نشان داد که رفتارهای پرخطر در بین پسران بیش از دختران بوده اما تفاوت معناداری بین دین­داری پسران و دختران در شهر مشهد وجود نداشته است. همچنین رابطه سن با رفتارهای پرخطر و دین­داری معنادار نبود. میانگین رفتارهای پرخطر جوانان مجرد در ابعاد گرایش به الکل، گرایش به خشونت، گرایش به رفتارهای جنسی و گرایش به رانندگی پرخطر بیشتر از متاهلین و میانگین دین­داری متاهلین در همه ابعاد (به جز بعد دانشی) بیشتر از مجردها بوده است. نتایج نشان داد بین دین­داری و ابعاد آن با رفتارهای پرخطر و ابعاد آن رابطه معکوس و معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر با افزایش میزان دین­داری، ارتکاب رفتارهای پرخطر کاهش می یابد. در بین ابعاد دینداری، بعد مناسکی و بعد پیامدی در مجموع بیشترین اثر را بر متغیر رفتارهای پرخطر داشته اند.

کلیدواژه ها:

دین داری ، رفتارهای پرخطر ، گرایش به الکل ، گرایش به رفتارهای جنسی ، جوانان